ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای شهرستان شاهین شهر با استفاده از روش منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی

زلزله یکی از بلایای طبیعی اجتناب ناپذیر است که در صورت وقوع، خسارات جانی و مالی، مشکلات بهداشتی، تخریب تاسیسات زیر بنائی، مهاجرت اجباری و مشکلات بی شماری برای اقتصاد، محیطزیست و انسانها ایجاد میکند. استان اصفهان ازجمله استانهای زلزله خیز کشور است، ازاین رو شهرستان های آن در معرض خطر و آسیب پذیری بالایی قرار دارد، به ویژه اینکه اکثر شهرهای استان اصفهان دارای بافتهای فرسوده و سکونت گاه های کم دوام بسیاری می باشند. بر اساس مطالعات انجام شده، شهر شاهین شهر به دلیل تمرکز مراکز دولتی و همچنین تراکم زیاد جمعیت ساکن در آن و از جهتی قرار گرفتن در حاشیه ی گسل، از ریسک بالایی در مقابل خطر زمین لرزه برخوردار است. از این نظر تحلیل میزان آسیب پذیری منطقه در هنگام وقوع زلزله ضروری می باشد. در این تحقیق ابتدا شاخص های فاصله از گسل، فاصله از مراکز سوخت رسانی، فاصله از مراکز درمانی و فاصله از ایستگاه آتش نشانی به عنوان فاکتورهای موثر در هنگام وقوع زلزله با استفاده از نرم افزار ArcGIS شناخته شدند. تئوری فازی پدیده های غیرقطعی و نامشخص را با یک تئوری دقیق توصیف می کند و یک روش متداول به منظور تلفیق لایه های اطلاعاتی مربوط به شاخص ها میباشد. سپس از نرم افزار MATLAB به منظور فازی سازی استفاده شده و به کمک روش Mamdani بهعنوان یکی از روشهای استنتاج فازی، نقشه ی آسیب پذیری زلزله بر اساس میزان خطر منطقه طبقه بندی تهیه گردید. نتایج حاصل از نقشه ی آسیب پذیری لرزه ای نشان میدهد که اولویت مدیریت بحران وامداد رسانی در هنگام وقوع زمین لرزه مناطق شمالی شاهین شهر بیش از سایر مناطق است.

کلیدواژه ها:

بلاهای طبیعی ، منطق فازی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، آسیب پذیری ، شهرستان شاهین شهر