تحلیل عملکرد سیستم کنترل هوشمند Scats در تقاطعات همسطح تحت تاثیر جریان اشباع ساعت اوج عصر با استفاده از نرم افزارهای سینکرو و ایمسان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,233

فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BTCONF04_224

تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1400

چکیده مقاله:

‌ طرح زمان‌بندی تقاطعات همسطح چراغ‌دار شهر تهران معمولا با توجه به حجم تردد متغیر وسایل نقلیه در مقاطع زمانی مختلف به منظور حفظ بیشترین جریان عبوری از مقطع، با در نظر گرفتن کمترین تداخل حرکتی تعریف می‌شوند، به نحوی که در بیشتر ساعات رفتار بهینه‌ای دارند و طول چرخه‌ی چراغ‌های ترافیکی آنها به صورت هوشمند در همان طرح‌های فازبندی تعریف شده اصلاح می‌گردد. این چراغ‌ها توسط سیستم کنترل شبکه‌ای هوشمند scats مدیریت می‌شوند، کنترل تطبیقی و هوشمند این سیستم قابلیت عکس‌العمل لحظه‌ای در برابر تغییرات تقاضا و ظرفیت را دارا بوده و به منظور بهینه‌ترین حالت سطح شبکه، جریان ترافیک را به صورت اتوماتیک زمان‌بندی و تنظیم می‌نماید. لذا هدف اصلی در این تحقیق بررسی طرح زمان‌بندی و مدل فازبندی وضع موجود تقاطعات همسطح چراغ‌دار شهر تهران در زمان اوج عصر و ملاحظه‌ی تاثیر سایر زمان‌بندی‌های نزدیک به این مدل، جهت کاهش تاخیرات و بهبود کیفیت عملکردی آنها می‌باشد. اطلاعات ترافیکی تقاطع استقلال- توحیدی و تقاطع استقلال- هنگام که در این پژوهش به عنوان مطالعه‌ی موردی انتخاب شده‌اند در تاریخ ۲۷ خرداد ۹۸ و در آستانه‌ی شروع طرح کنترل آلودگی هوای شهر تهران، از طریق مطالعات و برداشت‌های میدانی جمع‌آوری شده است. در شبیه‌سازی اولیه و ثانویه از الگوریتم‌های (دستورالعمل‌های) متنوع نرم‌افزار شبیه‌سازی سینکرو جهت تغییر فاز چراغ ترافیکی و بهینه‌سازی زمان‌بندی استفاده شده است. به منظور بررسی نتایج حاصل از این بهینه‌سازی، شبیه‌سازی‌ اولیه و ثانویه بار دیگر در نرم‌افزار ایمسان صورت پذیرفته است. از نتایج این تحقیق می‌توان به کاهش زمان تاخیر ( ثانیه بر کیلومتر ) و کاهش زمان سفر ( ثانیه بر کیلومتر ) در ساعات اوج عصر در شبیه‌سازی ثانویه توسط نرم‌افزار ایمسان اشاره نمود که به ترتیب به میزان ۹/۱۲ % و ۷/۴ % در تقاطع استقلال- توحیدی و به میزان ۶/۶ % و ۳/۳ % در تقاطع استقلال- هنگام کاهش یافته است.

نویسندگان

سجاد فرهادی کیا

دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران- مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب