تحلیل عملکرد سیستم کنترل هوشمند Scats در تقاطعات همسطح تحت تاثیر جریان اشباع ساعت اوج عصر با استفاده از نرم افزارهای سینکرو و ایمسان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,301

فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BTCONF04_224

تاریخ نمایه سازی: 20 مهر 1400

چکیده مقاله:

طرح زمان بندی تقاطعات همسطح چراغ دار شهر تهران معمولا با توجه به حجم تردد متغیر وسایل نقلیه در مقاطع زمانی مختلف به منظور حفظ بیشترین جریان عبوری از مقطع، با در نظر گرفتن کمترین تداخل حرکتی تعریف می شوند، به نحوی که در بیشتر ساعات رفتار بهینه ای دارند و طول چرخه ی چراغ های ترافیکی آنها به صورت هوشمند در همان طرح های فازبندی تعریف شده اصلاح می گردد. این چراغ ها توسط سیستم کنترل شبکه ای هوشمند scats مدیریت می شوند، کنترل تطبیقی و هوشمند این سیستم قابلیت عکس العمل لحظه ای در برابر تغییرات تقاضا و ظرفیت را دارا بوده و به منظور بهینه ترین حالت سطح شبکه، جریان ترافیک را به صورت اتوماتیک زمان بندی و تنظیم می نماید. لذا هدف اصلی در این تحقیق بررسی طرح زمان بندی و مدل فازبندی وضع موجود تقاطعات همسطح چراغ دار شهر تهران در زمان اوج عصر و ملاحظه ی تاثیر سایر زمان بندی های نزدیک به این مدل، جهت کاهش تاخیرات و بهبود کیفیت عملکردی آنها می باشد. اطلاعات ترافیکی تقاطع استقلال- توحیدی و تقاطع استقلال- هنگام که در این پژوهش به عنوان مطالعه ی موردی انتخاب شده اند در تاریخ ۲۷ خرداد ۹۸ و در آستانه ی شروع طرح کنترل آلودگی هوای شهر تهران، از طریق مطالعات و برداشت های میدانی جمع آوری شده است. در شبیه سازی اولیه و ثانویه از الگوریتم های (دستورالعمل های) متنوع نرم افزار شبیه سازی سینکرو جهت تغییر فاز چراغ ترافیکی و بهینه سازی زمان بندی استفاده شده است. به منظور بررسی نتایج حاصل از این بهینه سازی، شبیه سازی اولیه و ثانویه بار دیگر در نرم افزار ایمسان صورت پذیرفته است. از نتایج این تحقیق می توان به کاهش زمان تاخیر ( ثانیه بر کیلومتر ) و کاهش زمان سفر ( ثانیه بر کیلومتر ) در ساعات اوج عصر در شبیه سازی ثانویه توسط نرم افزار ایمسان اشاره نمود که به ترتیب به میزان ۹/۱۲ % و ۷/۴ % در تقاطع استقلال- توحیدی و به میزان ۶/۶ % و ۳/۳ % در تقاطع استقلال- هنگام کاهش یافته است.

نویسندگان

سجاد فرهادی کیا

دانش آموخته ی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران- مهندسی راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب