ارزیابی عملکرد، خصوصیات کمی و کیفی ارقام توتفرنگی در شرایط گلخانههای منطقه جیرفت وکهنوج

منطقه جیرفت و کهنوج به لحاظ شرایط اقلیمی خواص یکی از مناطق بسیار با صرفه اقتصادی برای تولید محصولات گلخانه ای می باشد. توت فرنگی یکی از محصولات مهم گلخانه های منطقه است. انتخاب رقم مناسب برای کشت در شرایط گلخانه فاکتور مهم و تعیین کننده کمیت و کیفیت محصول تولیدی است. به منظور معرفی ارقام برتر توت فرنگی برای کشت در شرایط گلخانه های منطقه جیرفت آزمایشی به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح کاملا تصادفی با 10 رقم و سه تکرار اجرا شد. ارقام به عنوان فاکتور اول و برداشت به عنوان فاکتور دوم در نظر گرفته شد. ارقام مورد آزمایش شامل میسیونری، کاماروسا، پاجارو، کوئین الیزا، پاروس، گاویوتا، مرک، دیامنت، کردستان و سلوا بودند. پنج برداشت در آماربرداری در نظر گرفته شد. فاکتورهای مورد اندازه گیری شامل عملکرد بوته، عملکرد در واحد سطح، استولن دهی، درصد کل مواد جامد محلول، میزان ویتامین ث و اسیدیته بودند. نتایج نشان داد که از لحاظ صفات مورد بررسی بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی دار است. با توجه به نتایج حاصل از جدول مقایسه میانگین صفات، بالاترین عملکرد بوته به میزان 39 / 790 گرم در بوته مربوط به رقم پاروس و بعد از آن مربوط به ارقام کاماروسا، پاجارو و کوئین الیزا با تولید 60 / 530 ، 84 / 520 و 32 / 500 و کمترین میزان عملکرد به ترتیب مربوط به ارقام میسیونری و کردستان با تولید 160/8 و 87 / 150 گرم به ازای هر بوته بود. در بین ارقام به لحاظ میزان اسیدیته تفاوت معن یدار بود. ارقام مختلف در طی دو سال به لحاظ میزان مواد جامد محلول تفاوت معنی داری داشتند که کمتر متاثر از شرایط رشد بود چرا که یرخی ارقام بالاترین میزان مواد جامد محلول و تحت همان شرایط برخی دیگر از ارقام کمترین میزان مواد جامد محلول را داشتند. رقم پاجارو بیشترین رانردهی را نسبت به بقیه ارقام داشت. ارقام میسیونری و کردستان نه تنها به لحاظ کمیت بلکه کیفیت خوبی در شرایط گلخانه های جیرفت نداشتند و برای کشت در منطقه مناسب به نظر نمی رسند. بنابراین با توجه به نتایج حاصل از آنالیز داده ها، ارقام پاروس، کاماروسا، کوئین الیزا، پاجارو و سلوا بالاترین عملکرد میوه را داشتند و برای کشت در گلخانه های منطقه و گلخانه های مشابه به آن قابل توصیه هستند

کلیدواژه ها:

ارقام ، انتخاب ، توت فرنگی ، جیرفت ، گلخانه