طراحی مدلی برای شناسایی فعالیت های قابل برون سپاری در دانشگاه ها (مورد مطالعه: دانشگاه شیراز)

     در سال­های اخیر سازمان­های دولتی، به ویژه دانشگاه­ها، به واسطه قوانین و بخشنامه­های صادرشده از سوی مراجع ذی ربط، برون­سپاری فعالیت­های خود را در دستور کار قرار داده­اند. پژوهش حاضربا هدف ارائه مدلی برای شناسایی فعالیت­های قابل برون­سپاری در دانشگاه­ها و به طور خاص در «دانشگاه شیراز» و با استفاده از روش پژوهش آمیخته (استفاده از روش کیفی فراترکیب برای استخراج معیارهای موثر بر تصمیم برون­سپاری و روش دلفی برای نهایی­سازی آن ها و سپس استفاده از روش­های کمی برای تعیین درجه اهمیت معیارها) انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش همه استادان آشنا با موضوع برون سپاری و کارشناسان و متصدیان این حوزه در «دانشگاه شیراز» هستند که ۱۷ نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. مدل ارائه شده در این پژوهش دارای ۳ بعد، ۷ مولفه و ۳۹ معیار است که بر اساس نتایج، معیارهای اهمیت راهبردی فعالیت در جایگاه کلی سازمان، اهمیت نسبی فعالیت، میزان وابستگی فعالیت با سایر فعالیت­ها، فراگیری فعالیت در بخش­های مختلف، درآمد فعالیت و هزینه فعالیت به ترتیب مهم ترین معیارهای موثر در شناسایی فعالیت­های قابل برون­سپاری در «دانشگاه شیراز» هستند. 

کلیدواژه ها:

برون سپاری ، فراترکیب ، دلفی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، دانشگاه شیراز