مقایسه ی روش های ارزشگذاری مشروط و هزینه سفر در برآورد ارزش تفرجی کارکردهای تفریحی، گردشگری و زیبائی شناختی پارک ملی بمو

زمینه و هدف: ارزش گذاری اقتصادی کارکردها و خدمات غیر بازاری محیط زیست به دلایل زیادی از جمله شناخت و فهم منافع محیط­زیستی و اکولوژیکی توسط انسان ها، ارایه مسایل محیطی کشور به تصمیم­گیرندگان و برنامه ریزان، فراهم آوردن ارتباط میان سیاست­های اقتصادی و درآمدهای طبیعی، سنجش نقش و اهمیت منابع محیط­زیستی در حمایت از رفاه انسانی و توسعه پایدار مهم است. روش بررسی: در این مطالعه، ارزش کارکردهای تفریحی، گردشگری و زیبایی شناختی پارک ملی بمو واقع در استان فارس ایران از دو روش ارزش گذاری مشروط و هزینه سفر با تکمیل کردن ۳۱۵ عدد پرسش نامه به صورت میدانی از میان بازدیدکنندگان این پارک جهت استخراج داده های مورد نیاز برآورد شده است. یافته­ها: بر اساس نتایج برآوردهای صورت گرفته، متغیرهای بومی بودن، فاصله تا پارک، بازدید برای اولین بار، تعداد دفعات بازدید، اخلاق گرایی، سطح تحصیلات، هزینه سفر، درآمد بازدیدکنندگان، وجود موزه و نیز وجود گونه های جانوری شامل آهو، گرگ، قوچ وحشی و دال سیاه از متغیرهای تاثیرگذار بر تمایل به پرداخت (WTP) بازدیدکنندگان از پارک ملی بمو در سال ۱۳۹۰ بوده است. نتایج بیان گر آن است که WTP انتظاری ماهانه بازدیدکنندگان پیامدگرا و اخلاق گرا برای بازدید از پارک ملی بمو، به­ترتیب ۵۱۳۹۷ و ۶۱۰۲۸ ریال برآورد شده است. در نهایت، ارزش تفرجی این پارک، به روش ارزش گذاری مشروط و هزینه سفر به ترتیب معادل ۰۸۵/۱ و ۹۷۵/۱ میلیارد ریال در سال ۱۳۹۰ برآورد شده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به این ­که روش هزینه سفر از اطلاعات قیمت بازار و تمایل به پرداخت آشکارشده، بهره می برد و نیز ۷/۹۰ % از بازدیدکنندگان پارک بومی منطقه بوده اند و تابع هزینه سفر به لحاظ نظری اقتصادسنجی ایده آل بوده، استفاده از روش هزینه سفر به جای روش ارزش گذاری مشروط در ارزش گذاری پارک ملی بمو در سال ۱۳۹۰ ترجیح داده شده است.

کلیدواژه ها:

ارزش تفرجی ، پارک ملی بمو ، روش ارزش گذاری مشروط ، روش هزینه سفر ، گزینش دوگانه دوبعدی