تخمین زیست فراهمی منابع مختلف عنصر روی در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های نیمه خالص

   آزمایشی با هدف تخمین زیست­فراهمی و ارزیابی خصوصیات شیمیایی منابع مختلف عنصر روی از قبیل سولفات روی، اکسیدروی A، اکسیدروی B و بیوپلکس روی در جوجه­های گوشتی تغذیه شده با جیره­های نیمه خالص انجام شد. در ابتدا برای ارزیابی خصوصیات شیمیایی و حلالیت منابع مختلف عنصر روی در حلال­های مختلف مطابق روش­های استاندارد، به ترتیب از سه نمونه یک گرمی و ۱/۰ گرمی استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان عنصر روی از ۱۵ درصد در بیوپلکس روی تا ۷۵ درصد در اکسیدروی A متغیر است و بیش­ترین حلالیت به میزان ۱۰۰ درصد در آب مقطردوبار تقطیرشده، هیدروکلریک اسید ۴/۰ درصد و اسید سیتریک دو درصد مربوط به سولفات روی و کم­ترین میزان حلالیت در آب مقطر دوبار تقطیرشده، هیدروکلریک اسید ۴/۰ درصد و اسید سیتریک دو درصد مربوط به بیوپلکس روی می­باشد. در ادامه برای مطالعه زیست­فراهمی منابع مختلف عنصر روی، از جیره  نیمه خالص مکمل شده با سطوح ۵۰،­ ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی­گرم از منابع مذکور در کیلوگرم جیره پایه استفاده شد که  به ۲۶۰ قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس ۳۰۸ در قالب ۱۳ جیره آزمایشی مختلف تغذیه شد. این آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی، در سیستم قفس با چهار تکرار پنج قطعه­ای از سن ۲۱-۸ روزگی انجام شد. برای تخمین زیست فراهمی نسبی از روش رگرسیون نسبت شیب استفاده شد. که در این روش ارزش زیست­فراهمی نسبی منابع مختلف بر اساس تقسیم ضریب رگرسیون معادله هر منبع نسبت  به ضریب رگرسیون معادله سولفات روی به­عنوان منبع استاندارد محاسبه شد. بیش­ترین مقدار زیست فراهمی بر اساس افزایش وزن در اکسیدروی A و B در سطح ۱۰۰ میلی­گرم در کیلوگرم و در بیوپلکس روی در سطح ۵۰ میلی­گرم در کیلوگرم جیره پایه حاصل شد (۰۵/۰P<). بالاترین مقدار زیست فراهمی برطبق غلظت روی استخوان درشت نی، در سطح ۵۰ میلی­گرم در کیلوگرم از اکسیدروی A و بر اساس غلظت روی کبد و پانکراس به هنگام استفاده از سطح ۱۰۰ میلی­گرم بیوپلکس روی در کیلوگرم جیره پایه مشاهده شد (۰۵/۰P<). 

کلیدواژه ها:

Bioavailability ، Broiler chicken ، Semi-puirfeid diet ، Solubility ، Zinc ، زیست فراهمی ، حلالیت ، جیره نیمه خالص ، روی ، جوجه گوشتی