مقایسه مردم سالاری دینی با مردم سالاری مبتنی بر لیبرالیسم

تلاش برای احیای حق و نابودی باطل، ارزشی به شمار می آید که در آموزه های اسلامی بر آن بسیار تاکید شده است. مردم سالاری دینی که نمادی از این تلاش است، در نظام حکومتی اسلام جایگاه ارزشمندی دارد. در جامعه ای که ارزشهای دینی و مذهبی مبنا و اساس است و مردم، دستورهای اخلاقی اسلام را به عنوان اخلاق برتر پذیرفته باشند، این شیوه حکومتی، بهترین و آرمانی ترین شیوه حکومت خواهد بود. لیبرالیسم به عنوان یک مکتب ازادی خواه به جای اینکه به انسان ازادی ببخشد، او را در دام امیال نفسانی مخرب و سیاستهای سودجویان قدرتمندان ، انداخته است. لیبرالیسم می خواهد اهداف انسانی و بشری را در دنیای فرد و اموری مادی و نفسانی خلاصه کند و هرچه بیشتر، دین و اخلاقیات را از زندگی انسانی حذف نماید. مردم سالاری دینی توجه جوامع اسلامی را به خود جلب کرد و نظریه »پایان تاریخ« فوکویاما، مبنی بر استیلای نظام لیبرال دموکراسی، به عنوان بهترین و مناسبترین شکل نظام سیاسی را نیز به چالش جدی کشاند. پژوهش حاضر می کوشد با زبان تاکید بر بدیهیات به تبیین و اثبات ویژگی های منحصر به فرد نظام مردم سالاری دینی نسبت به دیگر نظامهای حکومتی بپردازد و الگویی جامع از نظام مردم سالاری دینی برای ملتهای مسلمان و جنبش های دینی ترسیم کند. ازاین رو، در این طرح بیشتر از ادله عقلی و منطقی استفاده شده است. امید آنکه با توجه به جنبش گسترده بیداری اسلامی، زمینه استقرار نظام حکومتی مورد نظر اسلام در جوامع مسلمان پدید آید و عمل به آموزه قرآنی و اسلام، محقق شود.

کلیدواژه ها:

مردم سالاری ، لیبرالیسم ، دین ، جوامع اسلامی