اثربخشی روایت درمانی گروه بر امید و سلامت روان زنان مطلقه مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهرستان ساری در سال ۱۳۹۴

طلاق یکی از شدیدترین تنیدگی­های زندگی انسانی است که پیامدهای روانی ناگواری همچون کاهش امید و سلامت روانی را در پی دارد. مطالعه­ حاضر با هدف کارآزمایی اثربخشی روایت­درمانی گروه بر امید و سلامت روانی زنان مطلقه انجام شده است. این مطالعه از نوع نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه است. جامعه­ آماری مورد مطالعه کلیه زنان مطلقه­ مراجعه­کننده به اورژانس اجتماعی بهزیستی شهرستان ساری بوده­اند که طی شش ماه گذشته­ زندگی خود تجربه­ جدایی و طلاق داشته­اند. از جامعه­ آماری مزبور ۴۰ زن مطلقه به شیوه­ نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه به طور برابر (۲۰ نفر) قرار گرفتند. آزمودنی­های گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت روایت­درمانی گروه قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله­ای دریافت نکردند. از مقیاس امید اسنایدر (۱۹۹۱) و پرسشنامه­ سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۲) نیز برای جمع­آوری داده های پژوهش استفاده شد. داده­های به دست آمده با استفاده از روش کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می­دهد که روایت­درمانی گروه موجب ارتقای امید و بهبود شاخص­های سلامت روانی در زنان مطلقه شده است (۰۱/۰P<). مطابق با یافته­های این مطالعه روایت­درمانی گروه راهبرد بالینی موثری برای کاهش آثار سو روان­شناختی طلاق می­باشد.

کلیدواژه ها:

امید ، روایت درمانی ، سلامت روان ، گروه درمانی ، طلاق