شناسایی اشعار شاهنامه فردوسی بهکمکشبکه عصبی مصنوعی

شناسایی شاعر ١ یکی از گرایشهای دانش شناسایی نویسنده ٢است که از مسایل مهم در پردازش زبانهای طبیعی ٣ بهشمار میرود. این نوشتار دستآورد پژوهشی است که هدف آن تشخیص هوشمند اشعار شاهنامه فردوسی بهکمک شبکه عصبی مصنوعی از نوع پیشخور با پسانتشار ٤ بوده است. برای سنجش کارایی شبکه، ویژگیهای اشعار بهروش سنتی تحلیل آماری نیز آزموده شدهاند و نتایج آنها با خروجی شبکه عصبی مقایسه شده است. در هنگام استخراج ویژگیهای گوناگون اشعار برای ارزیابی سیستم کوشش شده است تا شیوه تفکر انسان برای تشخیص اشعار شاعران شبیهسازی گردد و بدین منظور، نزدیک به ۵۰ ویژگی گوناگون از اشعار ایرانی استخراج شده و در سه دسته فیزیکی، مفهومی و آوایی دستهبندی شدهاند. همچنین برای سنجش و ارزیابی عملی نمونهها، یک پایگاه داده واژگان با فیلدهای ویژه طراحی و پیادهسازی گردیده که امکان مقیاسپذیری کمی اشعار را فراهم آورده است. پس از آموزش و آزمایش نمونهها در هر دو روش، مشخص شد که دستهبندی اشعار آزمایشی در دو دسته اشعار شاهنامهای و غیرشاهنامهای بهروش پردازش آماری پارامترها تا ۹۱ % درستی و بهکمک شبکه عصبی مصنوعی تا ۱۰۰ % درستی را بههمراه داشته است

کلیدواژه ها:

شناسایی شاعر ، شناسایی نویسنده ، طبقهبندی متن ، شبکه عصبی مصنوعی ، دستهبندی ، پردازش زبان طبیعی ، شاهنامه فردوسی