ارزیابی ردپای کربن برای نظام های تولید زعفران در استان های خراسان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 396

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SAFRON-9-3_002

تاریخ نمایه سازی: 28 شهریور 1400

چکیده مقاله:

ردپای کربن (CF) میزان انتشار گازهای گلخانه ای به ازای واحد سطح در بوم نظام های کشاورزی است. از آنجا که نهاده های ورودی نقش مهمی در انتشار گازهای گلخانه ای به اتمسفر دارد، شاخص اکولوژیکی CF برای ارزیابی تبعات زیست محیطی در بوم نظام های کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه، برآورد CF و کارایی کربن (CE) در نظام های تولید زعفران در استان های خراسان شمالی، جنوبی و رضوی بود. همچنین آنالیز ارزیابی چرخه حیات برای کمی سازی اثر فعالیت های کشاورزی بر محیط زیست در نظام های تولید زعفران انجام گردید. شاخص های مورد بررسی شامل پتانسیل گرمایش جهانی، پتانسیل اسیدی شدن، پتانسیل اوتریفیکاسیون در زیرگروه های خشکی و آبی، انتشار مستقیم و غیرمستقیم N۲O، انتشار N۲O تحت تاثیر آبشویی و تصعید، ورودی های کربن (Ci)، خروجی های کربن (Co)، CF و CE بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کمترین پتانسیل گرمایش جهانی در نظام های تولید زعفران برای خراسان جنوبی برابر با ۴۳/۳۳۹ کیلوگرم معادل CO۲ به ازای یک کیلوگرم گل محاسبه گردید. کمترین شاخص بوم شناخت (EcoX) مربوط به استان خراسان جنوبی (با ۰۳۹/۰ EcoX به ازای یک کیلوگرم گل) بود. انتشار اکسید نیتروس در استان های خراسان جنوبی، رضوی و شمالی به ترتیب ۵۱/۹۵۹۷۴، ۴/۱۹۹۶۷۴ و ۳۴۴۷۲۳ کیلوگرم N۲O به ازای یک هکتار برآورد گردید. بالاترین انتشار N۲O تحت تاثیر فرآیندهای آبشویی و تصعید برای استان خراسان شمالی (به ترتیب با ۲۱/۱ و ۲۳/۲۴ کیلوگرم N۲O به ازای یک هکتار) محاسبه شد. بالاترین ورودی ها و خروجی های کربن مربوط به خراسان شمالی به ترتیب با ۵۲/۱۱۷۹۸۶ و ۵۶/۱۵۱۳۵ کیلوگرم کربن به ازای یک هکتار بود. بیشترین ردپای کربن مربوط به خراسان شمالی با ۸/۷ و بالاترین کارایی کربن برای خراسان جنوبی با ۱۸/۰ بدست آمد. سوخت فسیلی و خاکورزی فشرده مهمترین عوامل انتشار CO۲ تعیین گردیدند. بنابراین، انتخاب خاکورزی های حفاظتی و کاهش یافته، وارد کردن گونه های تثبیت کننده نیتروژن، گونه های پوششی و کودهای سبز در تناوب زراعی با زعفران و افزایش کارایی مصرف نیتروژن را می توان به عنوان راهکارهای اکولوژیک برای بهبود عملکرد اقتصادی نظام های زعفران همراه با کاهش تبعات زیست محیطی و تخفیف ردپای کربن این سیستم های زراعی مدنظر قرار داد.

نویسندگان

سرور خرم دل

دانشیار گروه اگروتکنولوژی، ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

مهدی نصیری محلاتی

استاد گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

عبداله سلطان احمدی

دکتری فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه اگروتکنولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

مینا هوشمند

دانشجوی دکتری بوم شناسی، گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

محمد جواد مصطفوی

دانشجوی دکتری بوم شناسی، گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد