تاثیر شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان microRNA-۲۰۴ و فاکتور نسخه برداری استئوژنز Runx۲ و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موش های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار

هدف: استخوان ها به طور وسیعی تحت تاثیر تغذیه، سطح فعالیت و سبک زندگی قرار می گیرند و سازگاری های ساختاری در شکل و اندازه استخوان از طریق نیروهای ناشی از تحمل وزن و نیروهای اعمال شده توسط عضات mir-۲۰۴ اتفاق می افتد. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر این است که آیا شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان  و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موش های نر سالمند نژاد ویستار تاثیر دارد؟ گرم) در سه گروه مساوی ۴۳۷/۹۳ ماه، میانگین وزن ۲۳ روش ها: سر موش نر سالمند نژاد ویستار (میانگین سن )) و تمرینات MVCC درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی (۶۰ هشت تایی شامل تمرینات مقاومتی با شدت متوسط ( ) و گروه کنترل قرار گرفتند و به طور تصادفی براساس وزن اولیه تقسیم MVCC درصد ۸۰مقاومتی با شدت بالا ( هفته انجام گرفت. بعد از پایان ۸ روز در هفته به مدت ۵شدند. تمرینات مقاومتی با استفاده از نردبان مقاومتی و  اندازه گیری و با استفاده از فرمول RT-PCR  در بافت مغز استخوان درشت نئی به روش mir-۲۰۴دوره تمرین بیان  کمی شدند. همچنین از آزمون خمش سه نقطه ای برای تعیین خواص بیومکانیکی استخوان استفاده شد. ۲ -ΔΔCT ≤ انجام گرفت. ۰P /۰۵ تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس تک راهه و آزمون کروسکال والیس با سطح =)، قدرت بیشینه و استرس ۰P/۸۲=)، مدولاسیون (۰P/۹۶۰( ۰P=(، Runx۲/۵۳۹(۲۰۴-mir نتایج: میزان بیان  =) در گروه های تمرینی با شدت بالا و متوسط نسبت ۰P/۸۱=) و نیروی استخوان (۰P/۹۹=)، انرژی شکست (۰P/۸۰( به گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به عدم معناداری در نتایج تحقیق، به نظر می رسد مدت تمرین برای تاثیرگذاری بر متغیرهای استخوان کافی نبوده است، ازاین رو نیاز است دوره های طولانی تر این نوع تمرینات ورزشی، در تحقیقات آینده بررسی شود.

کلیدواژه ها:

mir-۲۰۴ ، RUNX۲ ، خواص بیومکانیکی استخوان ، تمرین مقاومتی ، متابولیسم استخوان