مروری بر تجربیات جهانی و اهمیت توسعه آموزش عالی و تولید علم در زمینه "مدیریت میراث فرهنگی"

حفظ میراث فرهنگی به دلایل مختلفی از قبیل ارزش های سیاسی و فرهنگی و همچنین بهعنوان بازوی قدرتمند صنعت گردشگری برای اغلب کشورهای دارای پتانسیل این مقوله، دارای اهمیت بسزایی است. حال مسئله این است که آموزش تخصصی و کسب دانش در زمینه "مدیریت میراث فرهنگی"، تا چه حد گسترش یافته و این دانش به چه میزان می تواند اهداف توسعه پایدار در سطح ملیو جهانی را محقق کند؟ برای پاسخ به این پرسش لازم است بدانیم؛ کشورهای مختلف در این زمینه چه تجربیاتی کسب نموده اند؟ چه دوره های تخصصی علمی دراین خصوص در دانشگاه های دنیا در حال برگزاری است؟ وضعیت تولید علم در این زمینه به چه صورت است؟ در این مقاله با بررسی اهداف و وظایف امروزین شکل گیری فضاهای دانشگاهی و تجربیات و نتایج جهانی توسعه علمی وتخصصی رشته دانشگاهی و پژوهش های حوزه مدیریت میراث فرهنگی و با هدف استقرار پایداری فعالیت های مرتبط با میراث فرهنگی، به توصیف ضرورت های شکل گیری این رشته پرداخته شد. به طورکلی از قرن ۱۸ و با شروع دنیای صنعتی و خصوصا با مطرح شدن مسائل مکتب علمی فریدریش تیلور علم مدیریت مورد توجه و نقد قرار گرفته است. امروزه معرفی حوزه مدیریتمیراث فرهنگی به عنوان یک تخصص در کشورهایی با کمیت و کیفیت بالای آثار تاریخی و با تنوع فرهنگی، ضروری است. در این پژوهش ابتدا تعاریف اصلی واژه های کلیدی ارائه خواهد شد. سپس پراکندگی تجربیات آموزش (دانشگاه های دارای رشته های مرتبط) و پژوهش (مجله مدیریت میراث فرهنگی) در حیطه مدیریت میراث فرهنگی در کشورهای مختلف ارائه می شود. این مقاله در نهایتنتیجه خواهد گرفت که ضرورت نگرش تخصصی به این موضوع شاید بتواند بخشی از مشکلات پیش روی آینده میراث فرهنگی را حل کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت میراث فرهنگی ، توسعه پایدار ، بینارشته ای ، دانشگاه