تحلیل دگرریختی و بررسی سبک چین خوردگی در تاقدیس های مارون و کوپال بر پایه داده های لرزه ای بازتابی، جنوب فروبار دزفول

به دلیل اهمیت هیدروکربوری فروبار دزفول، مطالعات ساختاری این بخش از کمربند زاگرس همواره مورد توجه بوده است. هدف این پژوهش، تحلیل مراحل دگرریختی پیش رونده و سبک چین خوردگی واحدهای آسماری و ژرف تر از آن در میدان های نفتی مارون و کوپال است. در این راستا، چندین افق (از راس احتمالی کنگان تا پاره سازند ۶ گچساران) بر روی ۱۵ برش لرزه ای تفسیر شده اند تا الگوی مراحل دگرریختی در ساختمان های نامبرده مشخص شود. نتایج نشان می دهند که ابتدا چین خوردگی به صورت هماهنگ و نامتقارن حداقل از افق احتمالی کنگان تا آسماری روی داده و سپس با افزایش دگرریختی، گسل ها شکل گرفته اند. افزون بر این، طول موج و شکل چین در واحدهای جوان تر از گچساران با واحدهای قدیمی تر از این سازند تفاوت دارد. در سیر دگریختی پیش رونده، شکل چین در ابتدا ملایم با منطقه لولای مدور بوده و سپس به تدریج به نوع باز با منطقه لولای زاویه دار تبدیل شده است. در خصوص فعالیت سطوح جدایشی میانی، ابتدا واحد تریاس دشتک و افق های ژوراسیک و سپس با پیشروی دگرریختی، افق گرو فعال شده است. بر پایه شواهد زیرسطحی موجود، چین خوردگی هر دو ساختمان مارون و کوپال مرتبط با گسل و از نوع جدایشی گسل خورده است. سازوکار جنبشی رشد چین در ساختمان مارون، ابتدا چرخش یال و سپس با افزایش دگرریختی، تلفیقی از دو سازوکار چرخش یال و مهاجرت لولا بوده در حالیکه در ساختمان کوپال، رشد چین تنها با سازوکار چرخش یال بوده است. هم­چنین، یک قطعه بندی ساختاری بر پایه توزیع شدت دگرریختی و حضور عناصر ساختاری مشابه در گستره مورد مطالعه پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

تاقدیس کوپال ، تاقدیس مارون ، چین جدایشی گسل خورده ، زاگرس ، فروبار دزفول