طراحی اقلیمی قوچان با استفاده از مدلهای زیست محیطی

معماری جدید با شیوه ساخت ناهماهنگ با اقلیم ضمن کنار گذاشتن مصالح بومی وسنتی، طرح های سنتی همراه و سازگار با اقلیم نیز به کناری گذاشته شده ونتیجه آن بوجود آمدن نوعی معماری بی هویت است که هیچگونه تناسبی با شرایط اقلیمی شهرها ندارد.به همین علت مساکن جدید از نظر اقلیمی شرایط آسایش را فراهم نمی آورد. وساکنین آنها بایستی آسایش نسبی محل زندگی خود را با وسایل گرمایشی وسرمایشی تامین نمایند.استفاده از وسایل سرمایشی وگرمایشی جدید مصرف بی رویه انرژی را به دنبال دارد که هزینه آن به جامعه تحمیل می گردد. از طرف دیگر استفاده از این وسایل در زمستان آلودگی هوا را به دنبال دارد و آلودگی هوای این گونه شهرها به گرمتر و خشک تر شدن شهرها کمک می کند.مطالعه معماری سنتی قوچان نشان داد که پیشینیان با استفاده از پتانسیل های اقلیمی سکونتگاههای خود را طوری طراحی می کرده اند که حداکثر استفاده از نیروی تابش، باد، رطوبت و اختلاف دمای شب وروز در سرد وگرم کردن اطاقها وایجاد آسایش فراهم گردد. هدف از این مطالعه دسترسی به دستورالعملهای طراحی اقلیمی و معماری همساز با اقلیم است که می تواند در کاهش مصرف سوختهای فسیلی در سکونتگاههای شهری موثر باشد.با این هدف بر پایۀ شاخص های زیست اقلیمی ترجونگ، اولگی وگیونی به تعیین و ارزیابی ضریب راحتی این شهر پرداخته شده است و پیشنهادهای معماری همساز با اقلیم و طراحی اقلیمی برای شهر قوچان با شاخصهای مذکور به تفکیک، با هدف جلوگیری از اتلاف انرژی و صرفه جویی آن برای حفظ آسایش حرارتی تعیین شده است . در قوچان جهت کنترل حرارت داخل ساختمان ساختمانهای دو طبقه با سقف مسطح و دیوارهای ضخیم با مصالح سنگینی که بیش از 8 ساعت زمان تاخیر دارند و استفاده از رنگهای تیره توصیه می شود. بهتر است از اطاقهای زیر زمینی در تابستان استفاده شود. به علت وزش بادهای جنوب شرقی در زمستان در قوچان حفاظت ساختمان در برابر بادهای سرد زمستانی ضروری است. نتایج حاصل از این مقاله برای رسیدن به تصویر وچشم اندازی روشن در اسکان بشر در مناطق جدید ونیزتوسعۀسکونتگاهها می تواند مورد بهره برداری قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری ، شاخصهای زیست اقلیمی ، طراحی اقلیمی ، انرژی ، قوچان