شناسایی اولویت های بخش آب جهت سازگاری با تغییر اقلیم در حوضه زاینده رود با رویکرد پدافند غیرعامل

هدف از انجام این تحقیق، بررسی گزینه های اصلی سازگاری با تغییر اقلیم در حوضه زاینده رود بر اساس رویکرد پدافند غیرعامل بوده است. بدین منظور در مرحله اول، میزان تغییرات دما و بارش حوضه در افق ۲۰ سال آتی (۲۰۲۱ تا ۲۰۴۰) با استفاده از ترکیب وزن دهی شده مدل های GCM گزارش پنجم IPCC، تخمین زده شدند. در مرحله بعد با استفاده از نظرات کارشناسان و محققین مختلف در خصوص مدیریت منابع آب و پدافند غیرعامل، معیارها و گزینه های اصلی برای سازگاری با تغییر اقلیم در حوضه زاینده رود مشخص گردیدند. بر اساس امتیازات ارائه شده توسط کارشناسان، مقایسات زوجی بر اساس تحلیل سلسله مراتبی (AHP) صورت گرفت. نتایج نشان داد که به طور متوسط، دمای حوضه در طی ۲۰ سال آینده حدود ۹/۰ درجه سانتی گراد افزایش و بارندگی حوضه نیز حدود ۳/۱۳ درصد کاهش پیدا خواهد نمود. از میان معیارهای منتخب جهت سازگاری با تغییر اقلیم بر اساس رویکرد پدافند غیرعامل، معیار «عدم آسیب به معیشت کشاورزان»، بالاترین امتیاز را به خود اختصاص داد. همچنین از میان گزینه های سازگاری با تغییر اقلیم، گزینه های «مدیریت تقاضای آب»، «افزایش تامین آب» و «کاهش عرضه آب» به ترتیب بالاترین امتیازات را جهت سازگار نمودن حوضه با تغییر اقلیم، کسب نمودند. در حالت کلی نتایج تحقیق نشان داد که سیاست های عرضه محور و همچنین سیاست های جیره بندی آب نمی توانند الگویی مناسب جهت کاهش مخاطرات و تعارضات در زمینه مدیریت آب باشند و در صورتی که سیاست های مدیریت تقاضای آب به صورت اصولی و صحیح به اجرا درآیند، تهدیدات آتی مدیریت منابع آب (با رویکرد پدافند غیرعامل) را می توان کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پدافند غیرعامل ، تحلیل سلسله مراتبی ، تغییر اقلیم ، حوضه زاینده رود