نقش مدیریت شهری در بهبود شاخص های امنیت اجتماعی در شهر تهران

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش مدیریت شهری در بهبود شاخص های امنیت اجتماعی در شهر تهران بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی و مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری خواهد بود و از لحاظ هدف نیز جزء تحقیقات کاربردی محسوب می شود. داده های این تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از پرس شنامه گردآوری شد. جامعه آماری این تحقیق را تمام شهروندان مناطق ۲۲ گانه شهرداری تهران که برای انجام امور اداری به شهرداری ها مراجعه می کنند تشکیل داد. با توجه به این که تعداد دقیق از مراجعه کنندگان وجود ندارد تعداد نمونه آماری براساس جدول مورگان برای جامعه آماری نامشخص ۳۸۴ نفر و به صورت در دسترس انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده و داده ها از طریق مدلسازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که با توجه به ضرایب رگرسیونی ۰/۴۷ و نسبت بحرانی ۱۲/۶۵ و همچنین سطح معناداری کوچکتر از ۰/۰۵ مدیریت شهری بر امنیت اجتماعی تاثیر مثبت معناداری دارد. همچنین، ضرایب رگرسیونی ۰/۵۹، ۰/۵۳، ۰/۵۲، ۰/۶۳ و نسبت های بحرانی ۱۱/۹۷، ۱۱/۴۴، ۱۲/۷۲، ۱۳/۹۹ که خارج از بازه ۱/۹۶± قرار دارد (براساس قاعده پنج درصد در ناحیه رد فرض صفر برای مقادیر خارج بازه ۱/۹۶ تا ۱/۹۶- هر پارامتر مدل) و همچنین سطح معناداری کوچکتر از ۰/۰۵ نشان می دهد که مدیریت شهری به ترتیب بر امنیت شغلی، امنیت قضایی، امنیت مالی و امنیت سیاسی تاثیر مثبت معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، امنیت اجتماعی ، امنیت شغلی ، امنیت قضایی ، امنیت مالی ، امنیت سیاسی