مقایسه ی تاثیر دو ترکیب فنانترن و پیرن بر جوانه زنی دانه و پارامترهای رشد دانه رست در گیاه آفتابگردان

هیدروکربنهای آروماتیک چندحلقه ای (PAHs) گروه مهمی از آلاینده ها هستند که عموما حاصل احتراق ناقص سوختهای کربنی میباشند و به فراوانی در محیط زیست انتشار دارند. این ترکیبات برای بسیاری از موجودات زنده سمی هستند و گیاهان میتوانند این ترکیبات را از طریق ریشه جذب و به بخشهای مختلف خود منتقل کنند. با توجه به اینکه جوانه زنی اولین و مهمترین مرحله ی رویش در گیاهان است، بنابراین هدف اصلی پروژه حاضر، ارزیابی اثرات دو ترکیب فنانترن و پیرن از گروه PAHs بر جوانه زنی، رشد ریشه چه، وزن خشک و تر دانهرست و همچنین فعالیتهای بیوشیمیایی در گیاه آفتابگردان (Helianthus annuusL.) میباشد. برای این منظور، بذرهای گیاه آفتابگردان در محیط هیدروپونیک در بستر پرلیت تحت تیمار با غلظتهای مختلف فنانترن و پیرن ۰)، ۵۰، ۱۰۰ میلی گرم بر لیتر) کشت داده شدند و سپس بررسیهای مورد نظر انجام شد. نتایج نشان داد که هر دو آلاینده اثرات بازدارندگی بر جوانه زنی و شاخص های رشدی داشتند و از این نظر تاثیر پیرن بیشتر از فنانترن بود. هر دو تیمار باعث افزایش محتوای پراکسید هیدروژن شدند. محتوای قند محلول در ریشه کاهش یافت، اما در اندام هوایی در غلظت ۵۰ میلی گرم بر لیتردر تیمار پیرن نسبت به گیاه شاهد، افزایش مشاهده شد. در مجموع نتایج این پروژه نشان میدهد هر دو ترکیب بر روی شاخصهای رشدی و برخی پارامترهای بیوشیمیایی گیاه آفتابگردان تاثیر منفی داشتند. بخشی از این تاثیر منفی به خاطر تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط این ترکیبات می باشد.تنش اکسیداتیو ایجاد شده توسط این ترکیبات با افزایش پراکسید هیدروژن در گیاه آفتابگردان مشاهده شدکه در نهایت سبب کاهش جوانه زنی و پارامترهای رشدی گیاه آفتابگردان گردید. در ادامه کار پژوهشی حاضر، بررسی تغییرات ساختاری و فراساختاری به وجود آمده در سلولها و بافتهای گیاه آفتابگردان تحت تاثیر ترکیبات فنانترن و پیرن، میتوانند در جهت توسعه ی آن به کار گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

هیدروکربنهای آروماتیک چندحلقه ای (PAHs) ، پراکسید هیدروژن ، تنش اکسیداتیو ، محتوای قند