بررسی بیوانفورماتیکی اثر ضد سرطانی ترکیب گلیسیتین گلوکورونید در مهار آنزیم هیستون داستیلاز

مقدمه: آنزیم هیستون داستیلاز، آنزیمی است که سبب داستیله شدن هیستون ها و به دنبال آن فشرده شدن ساختمان کروماتین و درنتیجه باعث خاموش شدن ژن می شود. در سلول ها، ژن های سرکوب کننده سرطان نقش کلیدی در جلوگیری از سرطان برعهده دارند. داستیله شدن هیستون این ژن ها، باعث خاموش شدن ژن و ایجاد سرطان می گردد. در صورت مهار آنزیم هیستون داستیلاز می توان از ایجاد سرطان و تقسیم سلول های توموری جلوگیری کرد. گلیسیتین گلوکورونید، یک گلیکوزیلوکسی ایزوفلاون است که فرم glucuronide-conjugated از گلیسیتین فیتواستروژن می باشد. با توجه به ساختار شیمیایی ترکیب گلیسیتین گلوکورونید به نظر می رسد این ترکیب دارای توانایی اتصال به جایگاه فعال آنزیم HDAC و مهار آن باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ضدسرطانی ترکیب گلیسیتین گلوکورونید در مهار آنزیم هیستون داستیلاز به روش داکینگ مولکولی می باشد.روش ها : در این مطالعه، برای ترسیم ساختار شیمیایی ترکیب و بهینه سازی انرژی، مطالعات داکینگ و مشاهده جزئیات اتصال و تجزیه و تحلیل نهایی، به ترتیب از نرم افزارهای Hyperchem، AutoDockTools و Discovery Studio استفاده شد.یافته ها: ترکیب مورد مطالعه قادر به اشغال جایگاه فعال آنزیم می باشد و سطح انرژی اتصال -۴.۴۶ kcal/mol بود. ترکیب مورد نظر با ۴پیوند هیدروژنی به اسیدآمینه های Gly۲۰۶، Phe۲۰۸ و Lys۳۳ آنزیم HDAC متصل می شود و همچنین دارای برهمکنش Pi-sigma با اسید امینه Phe۲۰۷ می باشد.نتیجه گیری : با توجه به اثر بخشی ترکیب گلیسیتین گلوکورونید در مطالعه ی بیوانفورماتیکی، برای بررسی های تکمیلی میتوان اثر این ترکیب را در شرایط in vitro و in vivo مورد آنالیز قرار داد.

کلیدواژه ها:

سرطان ، هیستون داستیلاز ، گلیسیتین گلوکورونید ، مهارکننده ، بررسی بیوانفورماتیکی ، داکینگ مولکولی