بررسی حذف رنگ ریمازول بلک از نمونه های آبی با استفاده از نانولوله های کربنی چنددیواره مغناطیسی به روش طرح آزمایشی مرکب مرکزی

این بررسی، نانولوله های کربنی چنددیواره پوشش داده شده با نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن mMWCNTs به عنوان جاذب در جهت حذف رنگ ریمازول بلک RB از محلول های آبی، مورد استفاده قرار گرفتند. آزمایش ها، بر اساس طرح آزمایشی مرکب مرکزی انجام شدند و اثر پارامترهای pH ، غلظت رنگ، زمان تماس و مقدار جاذب و دما بر روی حذف رنگ ریمازول بلک مورد بررسیقرار گرفتند. داده های آزمایشی در این مطالعه، نشان دادند که این جاذب، در شرایط بهینه pH برابر ۳، غلظت رنگینه mg/L ۰۵ ، مقدار جاذب g ۰/۱ و زمان تماس ۴۰ دقیقه، بالاترین درصد حذف ۹۶/۶۳% را دارا بوده است. داده های تجربی کارایی حذف رنگ RB به وسیله نانوجاذب مغناطیسی، به خوبی با نسبت فیشر مطابقت داشتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که فاکتورهای مقدار جاذب و غلظت رنگ محلول، موثرترین فاکتور تعیین کننده کارایی حذف رنگ به وسیله نانوجاذب مغناطیسی است. نتایج تجزیه واریانس همچنین، بیانگر آن است که pH ، زمان تماس با جاذب و دما از اثر معنی داری بر درصد حذف رنگ RB به وسیله mMWCNTs برخوردار نمی باشد.

کلیدواژه ها:

جذب سطحی ، نانولوله های کربنی چنددیواره ، نانوذرات مغناطیسی ، ریمازول بلک ، تجزیه واریانس