اثر مقادیر نیتروژن و منابع سیلیس بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه برنج Oryza sativa L

به منظور بررسی اثر مقادیر نیتروژن و منابع سیلیس بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان بابل، در سال زراعی ۱۳۹۵ اجرا گردید. تیمار ها شامل: مقادیر نیتروژن به عنوان عامل اصلی در ۳ سطح تیماری عدم مصرف (شاهد)، ۴۶ و ۹۲ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار و منابع سیلیس به عنوان عامل فرعی در ۴ سطح تیماری { عدم مصرف (شاهد)، محلول پاشی سیلیکات پتاسیم مایع، محلول پاشی نانواکسید سیلیسیم و مصرف خاکی سیلیکات کلیسیم } بوده اند. کمترین تعداد کل پنجه در کپه و بالاترین وزن هزار دانه به ترتیب با عدم مصرف سیلیس ۲۲/۹۰ پنجه و مصرف خاکی سیلیکات کلیسیم ۲۶/۴۸ گرم به دست آمد. کمترین وزن هزار دانه با محلولپاشی سیلیکات پتاسیم ( ۲۴ گرم) حاصل شد اثر متقابل بین تیمارها نشان داد که بالاترین طول خوشه با محلول پاشی سیلیکات پتاسیم تحت تیمارهای عدم مصرف نیتروژن و مصرف ۴۶ کیلوگرم نیتروژن خالص (به ترتیب ۲۴/۴۰ و ۲۱/۲۳ سانتی متر) به دست آمد در حالی که با مصرف ۹۲ کیلوگرم نیتروژن خالص تحت همین نوع محلول پاشی ۱۹/۸۷ سانتی متر) کمترین طول خوشه مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

برنج ، سیلیس ، عملکرد دانه ، نیتروژن