بررسی رابطه حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و شادکامی با موفقیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان موفقیت تحصیلی، حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و شادکامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایرانبوده و همچنین رابطه حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و شادکامی با موفقیت تحصیلی دانشجویان موفقیت تحصیلی بود. پژوهش حاضرپیمایشی و مقطعی انجام شده و روش آن از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علومپزشکی ایران می باشد که در سال تحصیلی ۹۹ - ۹۸ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه شامل ۲۰۰ نفر می باشد، که به روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای نسبتی (براساس دانشکده) انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از چهار پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس وهمکاران، خودکارآمدی شرر، شادکامی آکسفورد و همچنین پرسشنامه اطلاعات فردی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرمافزار spss و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون انجام شده است. همچنین نتایج نشان داد که بین شادکامی و خودکارآمدی با موفقیتتحصیلی و همچنین بین حمایت اجتماعی با شادکامی و خودکارآمدی با شادکامی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. براساس نتایج پژوهشحاضر، توجه به بهبود شادکامی و تقویت خودکارآمدی و حمایت اجتماعی (به عنوان یکی از همبسته های شادکامی) دانشجویان می توانددر ارتقاء تحصیلی دانشجویان نقش موثری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

موفقیت تحصیلی ، شادکامی ، حمایت اجتماعی ، خودکارآمدی ، دانشگاه علوم پزشکی ایران