تفسیر بند داوری در رویه قضایی (تحقیق درس حقوق مدنی)

طرف های موافقت نامه داوری در تعیین داور، دارای تمامی اختیارات لازمه هستند. ماده ۴۵۵ قانون آیین دادرسی مدنی در همین راستا اعلام می دارد؛ طرفین می توانند داور یا داوران خود را قبل یا بعد از بروز اختلاف تعیین نمایند. ممکن است طرفین در توافق نامه داوری روشی برای تعیین و نصب داوران اعلام کنند. با این همه ((عدم تعیین داور، نخستین مشکل جریان داوری است)). بنابراین یکی از موارد مداخله دادگاه ها در فرایند تعیین داور ممکن است با رضایت طرفین باشد، یعنی در حقیقت دو طرف اعلام کرده باشند که دادگاه هیءت داوری را تعیین کند. اما همیشه در روند داوری دقیقا امور بر اساس حاکمیت اراده دو طرف پیش نمی رود. گاه ممکن است شخصی که برای داوری انتخاب شده فوت کند یا استعفا دهد یا آنکه طرفین نخواهند یا نتوانند در انتخاب داور تراضی کنند. در این موارد باید راهاکاری اندیشده شود تا اصل حل اختلاف طرفین از طریق داوری عقیم نماند. زیرا مهمترین موضوعی که طرفین ابتدا بر آن توافق کرده اند، رهیز از مراجعه به دادگاه جهت حل و فصل خصومت است. قوانین کشورها در همین راستا در صورت امتناع از تعیین و نصب داور یا غیر ممکن شدن رسیدگی ناشی از وجود داور دادگاه ها را مامور انتخاب و معرفی داور می کند. در این موارد دیگر اراده طرفین در انتخاب داور جایگاهی ندارد و انتخاب دادگاه بر طرفین تحمیل می شود.