بهبود پوشش سطحی در شبکه های حسگر بی سیم

شبکه های حسگر بی سیم شام لتعداد زیادی گره های ارزان و کوچک می باشد که برای کنترل محیطهای نظامی ثبت وقایع طبیعی، راهبری ربات ها دیده بانی و ... استفاده می شود این نوع از شبکه ها چالشهای زیادی مانند توان مصرفی، مسیریابی، پوشش و قابلیت اطمینان مطرح است از میان آنها برای حل مسئله پوشش قبلا روش های صوری با استفادهاز توزیع های نامتوازن و محاسباتی ارائه شده است و از تعداد زیادی گره حسگر برای حل مسائل استفاده شده است دراین مقاله روشی که با استفاده از تعداد کمی گره حسگر قادر به پوشش وسعت بیشتری ازناحیه است پیشنهاد می شود در این روش محیط به چندین ناحیه تقسیم شده و درهریک از ناحیه ها با استفاده از الگوریتم ژنتیک حداکثر پوشش محقق می شود روش پیشنهادی درنرم افزار متلب شبیه سازی و نتایج حاصل با الگوریتم های موجود مقایسه شده است که نشان میدهد الگوریتم پیشنهادی پوشش بیشتری نسبت به پروتکلهای موجود فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم ، پوشش سطحی ، الگوریتم ژنتیک ، توزیع گاوس نرمال دو بعدی