معرفی برخی روشهای کاربردی کاهش میزان رواناب حاصل از بارندگی برپایه راهکارهای زیرساخت سبز و توسعه ی کم اثر

امروزه مدیریت و هدایت رواناب های سطحی، یکی از بزرگترین دغدغه های مدیریت شهری محسوب میگردد، که با توسعه شهرها، تغییرات کاربری اراضی و تغییر در پارامترهای هیدرولوژیکی حوضه منجر به افزایش حجم رواناب شهری و انتقال آلودگی می گردد. زیرساخت سبز مدیریت سیلاب شهری، شامل روش های مکمل و جایگزین برای مدیریت رواناب از زمینهای شهری می باشد که می تواند راهکاری جهت حل این مساله محسوب گردد.. بر خالف شیوه های سنتی، مدیریت سیلاب های شهری، بر بهبود کیفیت آب و کاهش مقدار کل رواناب آب باران در مناطق توسعه یافته تمرکز دارد. کاهش رواناب آب باران از طریق کاهش آلودگی مواد مغذی و نیروهای فرسایشی برای کیفیت آب مفید است. زیر ساخت های سبز برای تصفیه رواناب تا حد امکان نزدیک به منبع یا بطور کلی برای جلوگیری از وقوع رواناب استفاده می شود. این کار با استفاده از تکنیکهایی صورت میگیرد که با تقلید از فرایندها ی هیدرولوژیکی طبیعی از جمله نفوذ، تبخیر و تعرق، ذخیره ساز ی و استفاده )استفاده مجدد( انجام می گردد. در این تحقیق پس از معرفی رایج ترین مشکلات و آلودگی ها ی ناشی از رواناب های حاصل بارندگی، به استراتژی های مدیریت بارندگی پرداخت شد. در پایان راهنمای ساده ای جهت استفاده کاربردی از روش های مدیریت آب بارندگی در قالب نموداری پیشنهاد گردید. این نمودار کاربرد روش های مختلف LID-BMP را در عمل را پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت سیلاب شهری ، Green Infrastructure ، LID ، GSI ، G