فضای سبز ومحیط زیست شهری با رویکرد کشاورزی شهری

با افزایش جمعیت جهان وافزایش مهاجرت روستانشینان به شهر ها و گسترش و صنعتی شدن شهرها منجربه افزایش ساخت و سازهاو به وجود آمدن تغیراتی در اکوسیستم محیط زیست جهان شده که حاصل گسترش شهرنشینی مصرف گرایی می باشد واین الگوی شهر نشینی امنیت غذایی را با چالش مواجه خواهد نمود و از طرفی زمین های کشاورزی به سرعت در حال تبدیل شدن به شهرک های مسکونی و صنعتی هستند انسانها برای برآورده کردن نیاز خود در زمینه ی مسکن، حمل ونقل و سایر خدمات شهری باعث بروز خسارت هایی جبران ناپذیر به منابع آبی و خاکی شده است هدف این پژوهش ارائه راهکاری برای تبدیل زیر ساخت شهرهای مصرف کننده به تولید کننده ومدیریت شهری در جهت تامین امنیت غذایی و خدمات اکولوژیکی با دیدگاه معماری منظر می باشد ساختمانهای سبز وکشاورزی شهری امروزه به عنوان راه حلی پایدار برای تامین نیازهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی شناخته شده است وانسان و طبیعت را دوباره به یکدیگر پیوند می دهد کشاورزی شهری سالمت ساکنان شهر و محلات را افزایش داده و با ایجاد پیوندی قوی بین ساکنان محلات، آنها را به مشارکت اجتماعی در محله تشویق می کند ،فضای سبز مثمر شهر این قابلیت را دارد تا به منظور تامین بخشی از نیازهای خوراکی شهرنشینان وارد حیطه عمل شود .با این رویکرد منابع آب و خاک و انرژی مصرف شده در فضای سبز شهری مورد بهره برداری مستقیم شهرنشینان قرار می گیرد و فضای سبز صرفا مصرف کننده ،به فضای سبز تولیدکننده تبدیل می شود این تحقیق بنا دارد با روش توصیفی تحلیلی که برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای استفاده شده ، به موانع و مزیت های حضورگیاهان مثمر در مناظر شهری و فضاهایی که می توان گیاهان مثمر،حضورداشته باشند وجلب مشارکت مردم جهت ایجاد کشاورزی شهری در مناظر شهری برای پاسخگوی به نیازهایی روحی و روانی شهروندان و نیز برای پایداری هرچه بیشتر شهرها کمک کند. معماری منظر به کمک گیاهان مثمر به طراحی و اجرای عملی کشاورزی شهری در فضاهای شهری و فضاهای سبزشهری که بستر تولید محصوالت مورد نظر شهروندان می باشد میتواند به سامان دهی وضیعت محیطی و نیز راه نجاتی برای برخی مشکالت محیط زیست شهری کالن شهرها باشد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی شهری ، معماری منظر شهری ، منظر مثمر ، محیط زیست ، ساختمان های سبز