فرم بهینه بلند مرتبه سازی ساختمان ها با رویکرد انرژی سبز در شهر تبریز

با توجه به موقعیت جغرافیایی ایران امکان دریافت میزان قابل توجهی انرژی تابشی خورشید فراهم می باشد . در این شرایط با توجه به محدود بودن ذخایر سوخت های فسیلی در جهان و بخصوص ایران همچنین آلودگی های زیست محیطی ناشی از سوزاندن آنها، طراحی معماری مناسب میتواند با استفاده از راه کارهای سامانه های غیرفعال، به کاهش انرژی مصرفی نهایی ساختمان منجر شود . با توجه به گسترش بلند مرتبه سازی در کشور و تبریز و انرژی قابل توجه مورد نیاز این ساختمان ها، تعیین فرم مناسب ساختمان های بلند مرتبه از نظر میزان انرژی تابشی دریافتی در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است . در این راستا ، ابتدا فرم های هندسی متداول ساختمان های بلند شناسایی شده و پس از مدل سازی، میزان انرژی تابشی دریافتی آنها در ماه های مختلف سال محاسبه و تحلیل شده است . سپس به تفکیک فصول گرم و سرد، نمودارهایی ترسیم و گونه مناسب بر اساس حداکثر تابش دریافتی در فصل زمستان و با فرض تعبیه راهکارهای حفاظتی در برابر تابش فصل تابستان معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدید پذیر ، انرژی خورشیدی ، صرفه جویی انرژی ، ساختمان خورشیدی ، فرم فتوولتاییک