ارزیابی شاخص های حکمروایی شهری با بهره گیری از تکنیک ارزیابی چندمعیاره (نمونه مطالعاتی مناطق پنج و یازده شهر اصفهان)

تجربه ی کشورهای تمرکزگرا نشان داده است نگاه یکسونگر و سوژه انگار به شهر مشکلات زیادی را به بار خواهد آورد. رفع چنین مشکلاتی از طریق پاسخگویی، عمل مشارکتی و ارتقای سطح کارایی کارکردهای شهری ممکن است. حکمروایی خوب شهری به عنوان رویکرد نوین نظام تصمیم گیری و اداره ی امور شهری مطرح میباشد و در واقع فرآیندی است که بر اساس کنش متقابل میان سازمانها و نهادهای رسمی اداره ی شهر از یکسو و سازمانهای غیردولتی و تشکلهای جامعه ی مدنی، از طرف دیگر شکل میگیرد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر دستیابی به شاخص های حکمروایی خوب شهری و بررسی آنها در مناطق شهری برگزیده در اصفهان است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد که با بهره گیری از مدل ارزیابی چندمعیاره )AHP( و ابزار پرسشنامه، به تحلیل جایگاه منطقه ۵ و ۱۱ در مفهوم حکمروایی خوب شهری پرداخته شد. برای این کار با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۳ پرسشنامه توسط شهروندان این مناطق تکمیل گردیده است. نتایج به دست آمده حاکی از وجود مشکلاتی در ابعاد مدیریتی و مشارکتی شهروندان است و حرکت در مسیر حکمروایی خوب شهری مستلزم وجود بستر الزم برای مشارکت شهروندان و پاسخگویی بخش مدیریت شهری به طور همزمان می باشد. بر همین اساس شهروندان و مدیریت شهری می بایست هر دو در راستای تحقق اهداف حکمروایی شهری بکوشند و با یکدیگر همکاری لازم را داشته باشد.

کلیدواژه ها:

حکمروایی شهری ، مشارکت ، تحلیل چند متغیره AHP ، منطقه ۵ اصفهان ، منطقه ۱۱ اصفهان