بررسی اثرات و خواص استفاده از سنگدانه های مختلف در بتن و ملات های ژئوپلیمری

امروزه با افزایش صنعت ساخت و ساز و توسعه زیرساختها، نیاز به مصالح ساختمانی به ویژه بتن افزایش یافته است. از اساسی ترین منابع مورد نیاز جهت ساخت بتن میتوان به سیمان و سنگدانه اشاره کرد. با توجه به اینکه تولید و استفاده از سیمان سبب انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش CO۲ جو و در نتیجه آلودگی هوا میگردد، امروزه توجه به بتن های ژئوپلیمری از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. بتنهای ژئوپلیمری یک فناوری جدید میباشند که با استفاده از ماده پایه آلومینوسیلیکاتی و فعال کننده های قلیایی تشکیل میشوند. این فناوری جدید سازگار با محیط زیست بوده چرا که در آن از سیمان استفاده نشده و در نتیجه گازهای گلخانه ای را به جو منتقل نمیکنند. از سویی شن و ماسه طبیعی به عنوان دومین منابع مورد استفاده در جهان می باشند که با محدودیت مواجه هستند. افزایش تقاضا منجر به کمبود منابع و افزایش هزینه میگردد . بر همین اساس ضروری است که زمینه ای جهت مطالعه بر روی منابع جایگزین سنگدانه های طبیعی فراهم گردد. در این مطالعه ضمن معرفی مشخصات فیزیکی و شیمیایی و خواص تعدادی از سنگدانه های بازیافتی و جدید مانند: لیکا، پرلیت، ضایعات شیشه، پومیس و پلی استایرن، به بررسی اثر مکانیکی و دوامی استفاده از هر یک از سنگدانه های فوق در بتن و ملاتهای ژئوپلیمری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

بتن ژئوپلیمری ، شن و ماسه طبیعی ، سنگدانه لیکا ، پرلیت ، شیشه ، پلی استایرن