مشارکت شهروندان و تاثیرآن در تصویب طرح های تفصیلی و جامع شهرداری ها

ما نیاز داریم که شهر خوب داشته باشیم نیل به اهداف تعیین شده مستلزم اعمال شیوه مدیریت جامع شهری، پرتوان وهمواری همه دستگاه های اداری دخیل از یکسو و همکاری و بلکه مشارکت شهروندان از سوی دیگر است. مشارکت شهرونداننیز با عوامل مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ارتباط دارد. شهروندان از دولت و شهرداری انتظار دارند رابطه آنهامبتنی بر اصولی چون قانون عادلانه، احترام به حق مالکیت خصوصی، پاکدامنی و منع تجاوز کارگزاران از حدود اختیاراتقانونی، منع غرضورزی، منع اضرار ، منع تاخیر ناروا، پرداخت قیمت عادلانه روز، توجه کامل به اعتراضات و شکایاتشهروندان، تکلیف پاسخگوئی در طرح های شهری باشد. از جانب دیگر دولت و شهرداریها وظیفه دارند منافع عمومی را رعایتکنند و خدمات مورد نیاز شهری را برآورد نمایند. این اصل در حقوق اداری ما به اصل نسبی بودن حقوق اداری شهرت دارد.دین، فرهنگ و قانون اساسی ما اصولا با اصول یاد شده فوق ناآشنا نیست ولی شکل اصلی در اجرای این قواعد است که دربرخی موارد به جای همکاری مامورین عمومی با شهروندان و بالعکس، همکاری آنها به نوعی تبانی علیه قانون می شود. رابطهشهروندان ما با دستگاههای اداری شان بویژه با شهرداری ها و مدیران و مجریان آنها بر پایه اصول درست شهرنشینی استوارنیست و به جای رعایت اخلاق عام شهری دو سویه غالبا بر امر و نهی و کمتر بر پند و اندرز گذاشته شده است. این مقاله نشانخواهد داد که در فرآیند حقوقی تصویب طرح های جامع و تفصیلی شهری همه انسانهای شهرنشین باید مشارکت داشته باشندولی عملا بالنسبه چنین نیست و نقش شهروندان ما در این مقوله غایب یا فوق العاده ضعیف است.

کلیدواژه ها:

طرح جامع ، طرح تفصیلی ، مدیریت شهری ، فرهنگ شهروندی ، قانون گرایی