تاثیر اقامتگاه های بوم گردی بر احیا و توسعه سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: روستای نمارستاق)

گردشگری روستایی و اقتصاد گردشگری در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی توسعه اقتصادی می باشد و در همین ارتباطگردشگری روستایی نیز با برنامه ریزی مناسب و شناخت فرصت ها و محدودیت ها میتواند نقش مهمی در توسعه روستایی و تنوعبخش به اقتصاد ملی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اقامتگاه های بومگردی بر احیاء و توسعه سکونتگاه های روستاینمارستاق آمل می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد که از روش پیمایشی و کتابخانه ای اطلاعات مورد نیاز جمع آوریشده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی اهالی روستای نمارستاق می باشد. این روستا براساس سرشماری سال ۱۳۹۵دارای ۱۹۰۰ نفر جمعیت بوده است که طبق فرمول کوکران حجم نمونه برابر ۳۲۰ بدست آمد. به منظور تعیین پایایی کمی پرسشنامهاز ضریب آلفای کرونباخ بهره گیری شد. میانگین مقدار آلفا ۷۱ / ۰ بدست آمد. جهت بدست آوردن درجه اهمیت هر شاخص به صورتکمی و نیز استخراج شاخص های ترکیبی غیرهمبسته (عامل ها) از روش تحلیل عاملی استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب عواملاشتغال زایی (۴۶ / ۲۳ درصد تبیین واریانس کل اثر اقامتگاه های بوم گردی)، هویت بخشی (۵۲ / ۱۵ درصد)، بهبود نگرش و آگاهیجامعه (۰۴ / ۱۰ درصد)، فرهنگی – اجتماعی (۴۳ / ۸ درصد)، کالبدی معماری (۰۹ / ۸ درصد) و زیست محیطی (۰۸ / ۶ درصد) ازبیشترین به کمترین میزان توجیه واریانس را برای تاثیرات ایجاد اقامتگاه های بومگردی در روستای نمارستاق دارند. این عوامل نزدیکبه ۷۲ درصد از اثرگذاری اقامتگاه بوم گردی را تبیین می کنند.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه های بوم گردی ، روستا ، نمارستاق