امکان سنجی احداث راهرو حیات وحش در استان البرز

یکی از مهمترین راه های کنترل بحران تکه تکه شدن زیستگاه ها، احداث "راهرو حیات وحش" است. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی صورت پذیرفته و از نوع تحقیقات کاربردی است. هدف اصلی پژوهشی حاضر امکان سنجی احداث راهرو حیات وحش در استان البرز است. در این راستا در گام نخست، "انتخاب گونه(ها)"، از میان رویکردهای موجود، رویکرد چندگونه تعیین شد. در گام دوم، "ملاحظات ژنتیکی"، وضعیت ژنتیکی گونه های منتخب بررسی شد. در گام سوم "مدلسازی زیستگاه (بررسی مدلهای زیستگاهی موجود)"، مدلهای یافتشده ارائه و بررسی شد. نتایج این پژوهش در بعد گونه حاکی از آنست که "پلنگ"، "کل و بز"، "قوچ و میش"، "خرس قهوه ای" و "مرال" به ترتیب دارای بیشترین اولویت برای احداث راهرو حیات وحش هستند. در بعد زیستگاهی بیشترین پتانسیل احداث کریدور را به ترتیب، "منطقه حفاظت شده البرز مرکزی"، "منطقه شکار ممنوع طالقان" و "رودخانه حفاظت شده کرج" دارا می باشند. در محور بررسی ژنتیکی با تحلیل مطالعات موجود مشخص شد هیچ یک از گونه های مورد نظر با پدیده گونه زایی مواجه نیستند. در محور مدل سازی، از میان مدلهای موجود، مدلهای ابراهیمی و همکاران، عطایی و همکاران و عطایی مناسب تر تشخیص داده شد. با این حال توصیه میگردد مدلسازی جدید در مقیاس های محلی-ملی به عنوان ضرورتی راهبردی در مدیریت تنوع زیستی کشور مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تکه تکه شدن زیستگاه ها ، یکپارچگی عملکردی ، راهرو حیات وحش ، استان البرز .