کاربرد مدل برنامه ریزی بیان ژن و روش گشتاور خطی در آنالیز منطقه ای سیلاب(مطالعه موردی: حوزه های آبخیز کرخه و کارون)

پیشبینی صحیح دبی سیل، برای طراحی سازه های هیدرولیکی، کاهش خطر شکست و به حداقل رساندن آسیب های محیط زیستی پایین دست مهم است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی کاربرد مدل برنامه ریزی بیان ژن و روش گشتاور خطی برای تحلیل منطقه ای فراوانی سیلاب است. برای دستیابی به این هدف، ۱۸ پارامتر فیزیوگرافی، اقلیمی، سنگ شناسی و کاربری اراضی برای حوضه های بالادست ایستگاه های حوزه های آبخیز کرخه و کارون ۴۷) ایستگاه با طول آماری ۲۱ سال) در نظر گرفته شد. سپس، بهترین تابع توزیع احتمال با استفاده از آزمون کولموگروف - اسمیرنف در هر ایستگاه برای برآورد دبی سیل با دوره بازگشت ۵۰ سال با استفاده از روش گشتاور خطی تعیین و سپس تحلیل منطقه ای فراوانی سیلاب با استفاده از برنامه ریزی بیان ژن انجام شد. نتایج نشان داد که توزیع نرمال تعمیم یافته بهترین توزیع احتمالی منطقه ای یوده و نتایج تحلیل منطقه ای فراوانی سیلاب نشان داد که مدل برنامه ریزی بیان ژن با ضریب تعیین برابر ۰ /۶۸۱عملکرد خوبی برای برآورد سیلاب منطقه ای دارد. هیدروگراف دبی مشاهداتی و محاسباتی نیز انطباق مناسبی داشتند.

کلیدواژه ها:

تحلیل منطقه ای ، مدل سازی ، دبی حداکثر لحظه ای ، سیلاب