جایگاه صیانت از منابع طبیعی و محیط زیست در قوانین برنامه توسعه جمهوری اسلامی ایران

در روند توسعه پایدار، حفظ و بهره برداری اصولی از منابع طبیعی از جایگاه ویژه ای برخوردار میباشد. حفاظت و بهره برداری پایدار از این منابع، نیازمند ارتقاء دانش، مهارت و سطح فکری و فرهنگی بهره برداران داشته است. برنامه های توسعه کشور، مهمترین اسناد سیاستی هستند که در آنها اهداف و راهبردهای توسعه، با توجه به آرمانها، تواناییها، امکانات و شرایط محیطی کشور تدوین گشته و راهنمای بخشهای مختلف اداری کشور میباشند. بنابراین توجه به مسائل منابع طبیعی در قوانین برنامه ای کشور میتواند گام موثری در این جهت باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی مواد قوانین برنامه توسعه کشور، نسبت به صیانت از منابع طبیعی و محیط زیست است که با مطالعه این برنامه ها، به مباحث مختلف مرتبط با منابع طبیعی که در این برنامه ها مورد توجه قرار گرفته است، از جمله توسعه سیاست های تشویقی و حمایتی منابع طبیعی، ارتقاء مشارکت های مردمی در این امر، بهره برداری از منابع طبیعی بر اساس توان اکولوژیک، تقویت آموزش و ارتقاء آگاهیهای عمومی نسبت به منابع طبیعی، توانمندسازی ساختار مدیریت منابع طبیعی و محیط زیست کشور، توسعه عملیات آبخیزداری و حفاظت از خاک و آبخوان و حفاظت از منابع پایه و ذخایر ژنتیکی و ... پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

منابع طبیعی ، برنامه های توسعه ، توسعه پایدار ، حفاظت از محیط زیست.