رویکرد ایجاد و توسعه فضای سبز در مناطق خشک

فضای سبز شهری از عوامل اساسی پایداری حیات طبیعی و انسانی شهرها به حساب می آید. گسترش شهرها و افزایش آلاینده ها نیاز به توسعه فضای سبز را اجتناب ناپذبر ساخته است. از طرف دیگر، مشکلات کم آبی توسعه فضای س بز را با مشکل مواجه ساخته و فضای سبز شهری دچار آسیب های زیادی گردیده است. منظرسازی خشک رویکردی متداول در سطح جهان است که در مواجه ه با شرایط خشکسالی در اقلیم های گرم و خشک مطرح می گردد و با توجه به تغییرات اقلیمی بسیار مورد توجه است. در این رویکرد بدون آنکه از زیبایی و کیفیت فضایی منظر کاسته شود مصرف آب، کود و مواد شیمیایی در محیط کاهش می یابد، از فرسایش خاک جلوگیری می شود و مراقبت و نگهداری کمتری از فضای سبز مورد نیاز خواهد بود. مطالعه حاضر به بررسی عناصر فضای سبز شهری با تکیه بر رویکرد منظرسازی خشک در شهر اصفهان می پردازد و گونه های گیاهی شامل گونه های درختی، گل ها، چمن و گیاهان دارویی مقاوم به خشکی را برای توسعه فضای سبز شهر اصفهان معرفی می کند. جایگزینی سیستم آبیاری سنتی و استقبال از سیستم های جدید مثل آبیاری قطره ای، تغییر زمان آبیاری از روز به شب و اوایل صبح، استفاده از آب غیر قابل شرب و آموزش کارگران و آشنا کردن آنها با زمان تشنه شدن گیاه و استفاده از زمین پوش مناسب (خرده چوب، سنگریزه و ...) جهت کاهش تبخیر از سطح خاک از اقدامات دیگری است که در منظرسازی خشک در فضای سبز اصفهان توصیه می شود.

کلیدواژه های رویکرد ایجاد و توسعه فضای سبز در مناطق خشک:

منظرسازی خشک ، اصفهان ، تغییر اقلیم ، خشکسالی.