بررسی و مطالعه کهن الگوها و معماری اسلامی در پایداری هتل

گردشگری از منظر اقتصاد و ایجاد اشتغال برای یک کشور بسیار حائز اهمیت است. اشتغال در این صنعت به راحتی میسر است و با کمترین آموزش می توان در این حوزه فعالیت کرد. پایداری چیزی است که مخاطب را به مکان معماری وابسته می کند و آن محیط را برای او با ارزش می کند و مخاطب نسبت به مکان معماری با حس رضایتمندی رفتار می کند و نسبت به آن محیط وابسته می شود. این ارزش در معماری باید به عنوان وجه مثبت درنظر گرفته شود، ارزش ایجاد شده باعث به وجود آمدن حس وابستگی یا در عنوان خاص خود رضایتمندی و پایداری می شود. این پژوهش ها نشان می دهد که کهن الگوها رابطه معناداری با میزان علاقه به مکان م عماری برای مخاطبین دارد. کهن الگو و به کارگیری آن در معماری ایرانی اگر با نوع خاصی از شیوه هنرمندی یا شیوه خاص معماری در فضاسازی مکان معماری ایجاد شود، می تواند در مخاطب خود حس رضایتمندی و پایداری به وجود آورد. با بررسی نظریه ها و استدلال منطقی و تحلیل کیفی کهن الگوها و کاربرد آن در معمرای ایرانی و تاثیرات این کهن الگوها در معماری معاصر پرداخته شود. در این پژوهش سعی شده است از بررسی مبانی نظری در مورد کهن الگوها و کاربرد آن به تفسیر و تحلیل آثار معماری و کهن الگو گرا و به کارگیری آن در صنعت هتلداری بپردازیم. م شخص کردن این معایب و مزایا می تواند نقش بسزائی درنحوه نگرش کاربرد کهن الگوها در طراحی های هتل و پایداری آن داشته باشد.

کلیدواژه ها:

هتل ، کهن الگو ، پایداری ، معماری ایرانی