تصفیه آب آلوده به تتراسایکلین هیدروکلراید با استفاده از نانوفتوکاتالیست اکسید مولیبدن بیسموت

افزایش فعالیت انسانی و توسعه ی تکنولوژی در بخشهای مختلف سبب ورود آلاینده های نوظهوری همانند داروها به محیط زیست، به ویژه منابع آب شده است. این نوع آلاینده ها توسط روشهای متداول قابل حذف نبوده و باید از فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته جهت تخریب آنها بهره جست. در حال حاضر فرآیند فتوکاتالیستی به دلیل هزینه عملیاتی کم، امکان حذف ترکیبات پیچیده، سازگاری با محیط زیست، امکان استفاده از انرژی خورشیدی و امکان به کارگیری در بخش تصفیه ی پیشرفته جهت تصفیه ی پسابهای آلوده، توجه زیادی را به خود جلب کرده است و توانسته عملکرد خوبی را در تخریب آلاینده های آلی ارائه نماید. در میان نیمه رساناهای گوناگون فعال در ناحیه ی نور مرئی، نانوماده های بر پایه ی بیسموت به دلیل پایداری شیمیایی، مورفولوژی قابل کنترل و گاف انرژی مناسب بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. بنابراین در این پژوهش نانوفتوکاتالیست اکسید مولیبدن بیسموت (Bi۲MoO۶)، به صورت کلاسترهای متشکل از نانوذرات، با استفاده از روش سونو-سالوترمال و در شرایط ۱۶۰ C و ۲۴ ساعت سنتز شد. سپس عملکرد آن در فرآیند حذف فتوکاتالیستی آنتی بیوتیک تتراسایکلین هیدروکلراید از محلول آبی آلوده، تحت تابش نور شبیه سازی شده به نور خورشید مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نانوفتوکاتالیست سنتز شده در غلظت ۵۰ mg/L از آلاینده، مقدار بارگذاری ۱ g/L و در pH محلول آلاینده، ۷۸/۲% حذف را طی ۹۰ دقیقه تابش نور داشت.

کلیدواژه ها:

تصفیه آب ، تتراسایکلین هیدروکلراید ، حذف فتوکاتالیستی ، نانوفتوکاتالیست اکسید مولیبدن بیسموت.