نقش خودناتوان سازی تحصیلی بر انگیزه کارآفرینی دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش خودناتوان سازی تحصیلی بر انگیزه کارآفرینی دانشجویان بود که با روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی صورت پذیرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران در همه مقاطع در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود که پس از توزیع پرسشنامه با روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد ۱۶۷ پرسشنامه عودت داده شد. ابزار پژوهش حاضر از پرسشنامه استاندارد انگیزه کارآفرینی و خودناتوان سازی تحصیلی که روایی هردو تایید و ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰/۷۵۷ و ۰/۷۱۲، استفاده گردید. برای اطمینان از توزیع نرمال داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف بهره گرفته شد که نتیجه آزمون مذکور نشان از توزیع نرمال داده ها داشت. سپس برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی )فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار( و استنباطی )ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t تک گروهی، تجزیه و تحلیل واریانس ANOVA و رگرسیون خطی( استفاده شد. بررسی وضعیت متغیرها نشان داد ضمن وجود همبستگی ضعیف و منفی و معنادار، میان متغیرهای انگیزه کارآفرینی و خودناتوان سازی تحصیلی، متغیر خودناتوان سازی تحصیلی قابلیت پیش بینی )با اثر منفی(، انگیزه کارآفرینی را دارا می باشد، میزان انگیزه کارآفرینی دانشجویان به طرز معناداری بالاتر از حد میانگین و میزان خودناتوان سازی تحصیلی دانشجویان به طرز معناداری پایین تر از حد میانگین مییاشد، تفاوت معناداری میان انگیزه کارآفرینی و خودناتوان سازی تحصیلی دانشجویان در مقاطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری وجود ندارد، به این معنا که دانشجویان با مقطع تحصیلی بالاتر نسبت به دانشجویان مقاطع تحصیلی پایین تر، انگیزه کارآفرینی بیشتری از خود نشان نداده اند.

کلیدواژه ها:

انگیزه کارآفرینی ، خودناتوان سازی تحصیلی ، دانشجو