بررسی نقش تعدیل کنندگی هوش اخلاقی و هوش معنوی در متغیرهای بهزیستی روانی و الگوهای ارتباطی و ارتباط آنها با یکدیگر

به دنبال ظهور نظریه ها و جنبش روانشناسی مثبت که در سلامت روانی بر وجود ویژگی های مثبت و رشد توانایی های فردی تاکید داشتند، گروهی از روانشناسان به جای اصطلاح سلامتی روانی، از بهزیستی روانشناختی استفاده کردهاند، زیرا معتقدند که این واژه بیشتر ابعاد مثبت را به ذهن متبادر میکند.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجهای شهر قم میباشند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف((۱۹۸۹، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴)(CPQ)، پرسشنامه خودسنجی هوش معنوی دیوید کینگ((۲۰۰۸ و پرسشنامه خودسنجی هوش اخلاقی لنیک و کیل((۲۰۱۰ بود.به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی برای توصیف داده ها و برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج حاکی از آن بود که هوش معنوی رابطه بین الگوی ارتباط توقع/کناره گیری و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل میکند؛ اما رابطه های بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و ارتباط اجتنابی متقابل را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمیکند. همچنین هوش اخلاقی رابطه بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل میکند؛ اما رابطه های بین الگوی ارتباط اجتنابی متقابل و ارتباط توقع/کناره گیری را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمیکند.

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباط سازنده ، سلامت روانی ، الگوی ارتباط توقع