سوخت های زیستی در ایران و پیامدهای آن

تشنگی روز افزون بشر برای دست یابی به انرژی و رشد اقتصاد ، او را برای کشف انرژی زیستی از جمله سوخت زیستی سوق می دهد. محدود بودن سوخت های فسیلی، گران بودن و ضررهای ناشی از استفاده از آن، باعث شده که انسان به استفاده از انرژی تجدید پذیر روی آورد. در تولید سوخت های زیستی شروع به تبدیل اکوسیستم های بومی به زمین هایی که مواد اولیه سوختهای زیستی را تولید کنند، کردند. سوزاندن مواد گیاهی، تجزیه بایومس و کاربرد کودهای مختلف می توانندco2 بیشتری را از طریق سوختهای زیستی تولید کنند. افزایش مصرف انرژی و مصرف مواد غذایی گازهای گلخانه ای اتمسفر را افزایش می دهد. احتراق سوختهای فسیلی و پاکسازی زمین باعث از دست دادن تنوع زیستی از طریق تخریب زیستگاه وتغییر اقلیم می گردد. نتایج نشان می دهد که هرگاه SI از میزان 40 بیشتر باشد این مناطق برای تولید سوخت های زیستی مناسب هستند ولی اگر SI از 40 کمتر باشد این مناطق برای تولید سوخت زیستی نامناسب می باشند که از جمله کشور ایران یکی از مناطقی است که برای تولید سوخت زیستی اتانول و بیودیزل مناسب نمی باشد. مسیرهای فعلی تولید سوخت های زیستی می تواند اثرهای قابل توجهی روی تامین غذا و تجارت ایران و به همان اندازه روی محیط زیست داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سوخت زیستی ، اتانول ، بیودیزل ، شاخصSI