تأثیر کودهای بیولوژیکی مایکوریزایی و باکتریایی به همراه پلیمر سوپر جاذب بر انتقال مجدد ماده خشک در عدس در شرایط آب و هوایی خرم آباد

به منظور بررسی اثر کودهای زیستی مایکوریزایی و باکتریایی و همچنین کاربرد پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد دانه و میزان انتقال مجدد ماده خشک دو رقم عدس در منطقه خرم آباد، آزمایشی در قالب فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و 3 تکرار در سال 89 به اجرا درآمد. عوامل مورد آزمون شامل رقم (گچسارانC 1 و فیلیپ C2: و 8 سطح ترکیب کودی به همراه پلیمر سوپر جاذب (B1 شاهد B2 کود زیستی مایکوریزاB3 کود زیستی ازتوباکترB4 پلیمر سوپر جاذبB5کود زیستی مایکوریزا + پلیمر سوپر جاذب،B6 کود زیستی ازتوباکتر + پلیمر سوپر جاذب B7 کود زیستی مایکوریزا + کود زیستی ازتوباکتر + پلیمر سوپر جاذبB8 کود زیستی مایکوریزا + کود زیستی ازتوباکتر) بودند. نتایج نشان دادند رقم و ترکیبات مختلف کودی به همراه پلیمر سوپر جاذب تأثیر معنی داری برعملکرد دانه و میزان انتقال مجدد مجدد ماده خشک در عدس دارند. بیشترین میزان انتقال مجدد ماده خشک ازتیمار B4 به دست آمد. در مجموع بالاترین میزان انتقال مجدد ماده خشک از تیمارC1B4 رقم گچساران با پلیمر سوپر جاذب) با میانگین 233/3 کیلوگرم در هکتار به دست آمد.

کلیدواژه ها:

عدس ، انتقال مجدد ماده خشک ، کود بیولوژیک ، مایکوریزا ، ازتوباکتر ، پلیمر سوپرجاذب