بررسی و سنجش شاخص های حکمروایی خوب شهری در شهر نوشهر

با پیش بینی استقرار بیش از شصت و شش درصد جمعیت جهان در شهرها تا سال ۲۰۲۰ میلادی، جهان در حال تبدیل شدن به جهانی شهری است. از این رو مدیریت شهری در آینده به طور اعم و در قرن بیست و یکم به طور اخص، درگیر نوعی چالش خواهد بود. در حال حاضر رویکردی که به عنوان اثر بخش ترین، کم هزینه ترین و پایدارترین شیوه اعمال مدیریت شهری معرفی میشود»حکمروایی خوب شهری« میباشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی منابع و محدودیتهای تحقق حکمروایی خوب شهری در شهر نوشهر با بررسی و سنجش شاخص های حکمروایی در این شهر میباشد. نوع این پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی می باشد، شیوه جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه بوده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفته است. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی(فراوانی و درصد، میانگین، انحراف استاندارد و نمودارها) استفاده شده و برای آزمون فرضیه ها از آزمون کولموگروف– اسمیرنوف و آزمونهای ناپارامتری اسپیرمن و آزمون دو جمله ای استفاده شده است. در این پژوهش پنج شاخص تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری شامل: پاسخگویی، شفافیت و اطلاعرسانی، قانونمداری و نهایتا۰ کارایی-اثربخشی که از جانب سازمان ملل پیشنهاد شده، مورد استفاده قرار گرفت. سپس این شاخص ها با شاخصهای بومی سازی شدهی متناسب با شرایط ایران و شهر مورد مطالعه، سنجیده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که وضعیت شاخص های حکمروایی خوب شهری شهر نوشهر در سطح نسبتا مطلوبی قرار دارد و با توجه به نتایج توصیفی میتوان بیان کرد که بالاترین سطح، مربوط به شاخص پیروی از قانون بوده و پایین ترین سطح نیز مربوط به شاخص انصاف و دربرگیرندگی میباشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، سنجش شاخصها ، حکمروایی خوب شهری ، شهر نوشهر