بررسی تاثیر همه گیری کرونا بر تقاضای باری سیستم حمل ونقل ریلی ایران

بیماری کووید- ۱۹ برای اولین بار در اواخر دسامبر سال ۲۰۱۹ میلادی در منطقه ووهان چین گزارش شد و در حال حاضر در اکثر کشورهای دنیا گزارش شده است. در ایران، اولین موارد بیماری در ۳۰ بهم نماه ۱۳۹۸ شناسایی شد و روند صعودی موارد ابتلا در اقصی نقاط کشور آغاز گردید؛ به طوری که در مدت زمانی کوتاه، همه استان های کشور درگیر این بیماری شدند. در راستای کنترل شیوع ویروس کرونا، کاهش حداکثری تعاملات اجتماعی غیرضروری آغاز شد. لازمه این امر تعطیلی بسیاری از فعالیت های اقتصادی است. بخش های زیادی در ایران و جهان تحت تاثیر ویروس کرونا قرار گرفته اند که بخش حملونقل یکی از نخستین بخش هایی است که تاثیر منفی زیادی پذیرفته و دچار خسارت جدی شده است. محدود شدن حمل ونقل نیز خود باعث کندتر شدن فعالیت های اقتصاد جهانی شده است، چرا که حمل ونقل یکی از پایه های اصلی توسعه پایدار و متوازن محسوب شده و درواقع شبکه های حمل ونقل با مولفه های مهمی همچون اقتصاد، امنیت و عدالت اجتماعی ارتباط تنگاتنگ دارند.بااین حال مطالعات کافی در این زمینه صورت نگرفته است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان تاثیر همه گیری کرونا بر بخش باری سیستم حمل ونقل ریلی است. روش انجام کار به این صورت می باشد که در ابتدا به شناسایی بهترین مدل پیش بینی تقاضای باری در بخش ریلی از میان سه مدل رگرسیون خطی چندجمله ای، شبکه عصبی پرسپترون چند لایه و در نهایت مدل ترکیبی متشکل از مدل های فوق الذکر پرداخته شده است که برای این کار مدل ها با داده های فصلی ۹ ساله ی تقاضا باری کشور پرداخت شده است و سپس هریک برای سال پیش از شیوع ویروس کرونا مورد آزمایش قرار گرفتند و بهترین مدل از میان سه مدل منتخب برای برآورد میزان تقاضای حمل بار در سیستم حمل ونقل ریلی در بازه زمانی شیوع کرونا در کشور مورد استفاده قرار گرفت. در ادامه با توجه به تفاوت مقدار تقاضای باری اتفاق افتاده در کشور و مقدار پیش بینی شده از سوی مدل برتر، تاثیر ویروس کرونا نمایان شد که به نظر می رسد نتایج حاصله از مطلوبیت کافی برخوردار می باشد .

کلیدواژه ها:

همه گیری کرونا ، تقاضای باری ، سیستم حمل ونقل ریلی ، رگرسیون خطی ، شبکه عصبی پرسپترون ، مدل ترکیبی