تحلیل ریسک مخاطرات ژئوتکنیکی با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی: خط ۲ متروی تبریز)

حفاری مکانیزه بر مبنای نیازهای شهری ممکن است در مناطقی صورت گیرد که از نظر شرایط ژئوتکنیکی و زمین شناسی ناحیه مطلوب نباشد. مخاطرات پیش رو مسیر حفاری گاها موجب خرابی و سایش قسمت های مختلف دستگاه، کاهش بازدهی پروژه ودر نهایت توقف آن می گردد. لذا در مرحله مطالعات لازم است مخاطرات زمین شناسی به درستی پیش بینی وبررسی شود. در این تحقیق برای تحلیل ریسک از روش های تصمیم گیری چند معیاره شامل تحلیل سلسله مراتبی AHP و شباهت به گزینه ایده آل فازی Fuzzy Topsis استفاده شده است. همچنین جهت برسی خطر لرزه خیزی منطقه به عنوان یکی از مخاطرات اساسی زمین شناسی از توابع کاهندگی و طیف پاسخ های تعینی استفاده گردید. نتایج نشان داده است که عوامل روانگرایی خاک، برخورد با قنوات و نفوذپذیری زیاد مصالح خاکی ریسک بالایی در مقاطع حفاری دارند. اما وقوع پدیده تورم و رمبندگی مصالح خاکی جزو عوامل با ریسک پایین در حین حفاری هستند. همچنین گسل تبریز بیشترین شتاب افقی و قائم را در پاسخ های طیف تعینی به خود اختصاص داده است، به صورتی که حداکثر مقدار شتاب قائم ۰.۴ و حداکثر شتاب افقی ۰.۹ محاسبه شد. حداقل دوره بازگشت زمین لرزه با بزرگای ۶ ریشتر، ۲۲ سال و حداکثر دوره بازگشت زمین لرزه با بزرگای ۷.۵ ریشتر، ۲۲۶ سال می باشد. نتایج حاصل از رتبه بندی و روابط کاهندگی هماهنگی مناسبی با نتایج حفاری واقعی مسیر تونل دارند.

کلیدواژه ها:

و TBM-EPB ، تصمیم گیری چند معیاره ، ارزیابی ریسک ، تحلیل خطر زمین لرزه.