بررسی روش های کاهش تبعات ناشی از زلزله بر شریان های حیاتی شهر تهران ( با مطالعه موردی شریان های اصلی بزرگراهی )

آنچه امروزه در خصوص مدیریت جامع بحران کلان شهرها به نحو ویژه ای مدنظر است شامل آخرین دستاوردها در زمینه تدوین راهبردی کلان و خرد مدیریت بحران و مدیریت ریسک می باشد . در این راستا همواره شناخت و تعیین اولویت ها در خسارات وارده از گام های اولیه می باشد . شریان های حیاتی که در قالب کلی شامل راه ها، پل ها، تونل ها، خطوط انتقال ( آب، نفت و گاز ) و همچنین شبکه های مخابراتی و رسانه ای می باشد به عنوان اصلی ترین اجزای هر کلان شهر در اولویت اول قرارمی گیرد . به عبارت دیگر درصورت آسیب پذیر بودن جدی و نقص کاربری یکی از شریان های حیاتی فعالیت های شهری و یا امداد رسانی در زمان بحران فلج می شود و به این ترتیب خسارات جانی و مالی رو به فزونی می گذارد . در این تحقیق با اشاره به روش های شناخت آسیب پذیری و کنترل عملکرد شریان های حیاتی شهر تهران به مطالعه موردی پل های بزرگراهی و اصلی در مبادی ورودی و خروجی شهر تهران پرداخته می شود و افزون بر بررسی آسیب پذیری این پل ها برمبنای مطالعات موجود و مدل های جدیدی ساخته شده به روش های کاهش تبعات و تأثیر برکیفیت فعالیت های شهری ناشی از نقص در این پل ها در هنگام وقوع زلزله نیز پرداخته می شود