تاثیر تقابل فرد و ساختار بر راهبردهای تصمیم گیری پرونده هسته ای ایران؛ مطالعه موردی گفتمان نواصولگرایی

عوامل تاثیرگذار و میزان تاثیرشان در رویکرد هسته ای ایران در دوره های مختلف، متعدد و دارای تفاوتهای اساسی بوده است. اما با این حال دو متغیر فرد و ساختار همواره و در همه دوره ها تاثیر اجتناب ناپذیری بر رویکردهای ایران داشته اند، چرا که نوع  ارتباط بین این دو می توانست زمینه تشدید و یا تسهیل شرایط برای حل این منازعه را فراهم آورد. در همین راستا نشانه های رفتاری، کلامی و کنشی گفتمان نواصولگرایی حاکی از تقابل این دو متغیر در مناقشه هسته ای بوده است. از این رو بر اساس مفروض تقابل بین دو متغیر فرد و ساختار، این سوال مطرح می شود که در گفتمان نواصولگرایی چه تاثیری بر راهبردهای تصمیم گیری پرونده هسته ای داشته است؟ یافته های پژوهش با بهره گیری از مدل روزنا و مبتنی بر روش توصیفی - تحلیلی نشان میدهد تقابل بین این دو متغیر؛ باعث به حاشیه رفتن تحلیل هزینه - فایده و در نتیجه اولویت تصمیم گیری براساس راهبردهای روان شناختی - ارزشی شده است.

کلیدواژه ها:

پرونده هسته ای ، نظریه روزنا ، متغیر فرد ، متغیر ساختار ، نواصولگرایی ، راهبردهای تصمیم گیری