تبیین چرایی تربیت و نقش معلمان در توسعه دانش تربیتی

تربیت، عبارت است از فراهم آوردن زمینه ها و عوامل به فعلیت رساندن با شکوفا ساختن استعدادهای بالقوه انسان در جهت رشد و تکامل اختیاری او به سوی هدف های مطلوب و منطبق بر اصولی معین و برنامه ای منظم و سنجیده. تربیت از مسائل مهم و اساسی حیات بشر است. پیامبران الهی، مصلحین بزرگ بشری، فیلسوفان و مربیان بزرگ همه در اندیشه تربیت بشر بوده اند. معلمان نیز خود محصول نظام تعلیم و تربیت اند. پس باید نظام تعلیم و تربیت به گونه ای سامان یابد که در ابتدا بتواند انسان هایی توسعه آفرین و پیشرفت گرا تربیت کند تا آنان بتوانند زمینه ساز توسعه در امور تربیتی شوند، در غیر این صورت نیروی انسانی به عنوان هدف، عامل و محور توسعه راه به جایی نخواهد برد. این نوشتار، به روش توصیفی به تبیین چرایی تربیت، ضرورت و غایت آن و همچنین اهداف تربیت از دو منظر درون دینی و برون دینی پرداخته است. مضافا به بررسی نقش و تاثیر معلمان در توسعه دانش تربیتی نیز همت گماشته است. و ا ین نتیجه حاصل شده است که در سایه ی تربیتی درست و برنامه ریزی شده است که انسان به سعادت واقعی می رسد و استعدادهای خود را شکوفا می کند واین خود بهترین پاسخ به چرایی تربیت است. در زمینه نقش معلمان در توسعه دانش تربیتی چیزی که خودنمایی می کند، این مسئله است که معلم بعنوان نیروی انسانی ماهر در امر تربیت متربی به مانند هر صاحب حرفه دیگر خود باید بر مبنای دانش، یافته های موجود و فراگرفته شده امر تربیت را بدون توقف به پیش ببرد و در این مسیر هر آنچه از تجربه و یافته های عینی خود بدست می آورد در رشد و توسعه دانش تربیتی موثر واقع می شود.

کلیدواژه ها:

تربیت ، چرایی تربیت ، ضرورت تربیت ، اهداف تربیت ، دانش تربیتی