شناسایی و اولویت بندی مولفه های دستمزد در رابطه با کارایی در کارگاه های بزرگ صنعتی

امروزه نظریه های مختلفی برای تبیین رفتار بنگاه های تولیدی در راستای استفاده آنها از دستمزدها بهعنوان ابزاری جهت ارتقای کارایی ارائه شده است. در این دیدگاه افزایش دستمزد صرفا به معنی افزایشهزینه تولید نمی باشد بلکه می تواند عاملی برای ارتقاء کارایی و بهره وری باشد. نظریه های دستمزد کاراییبر این باور هستند که بنگاه ها به جای اینکه دستمزدهای بازار را بپذیرند، بر اساس اهداف خود،دستمزدی را پرداخت می کنند که با دستمزدهای بازار یکسان نمی باشد.در این تحقیق جهت بررسی وجود رابطه بین دستمزد و کارایی از یکی از مدل های موجود استفاده شد.بر اساس این مدل، عامل دستمزد به چهار زیرعامل حقوق ثابت، کارانه، اضافه کاری و وفوق العاده شغلیتقسیم می شود. این تحقیق در یکی از شرکت های تولید کفش انجام شد. در مسیر انجام تحقیق، درابتدا نمونه ای انتخاب شده و توسط پرسشنامه داده ها جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSSفرضیه ها، مورد آزمون قرار گرفتند. در انتها نیز زیر عامل ها رتبه بندی شدند.نتایج تحقیق نشان می دهد که فرضیه اصلی و نیز چهار فرضیه فرعی معنادار بوده و نیز عامل حقوقثابت در اولویت اول، کارانه در اولویت دوم، اضافه کاری در اولویت سوم و در نهایت فوق العاده شغلی نیزدر رتبه چهارم قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

کارایی ، دستمزد ، حقوق ثابت ، کارانه ، اضافه کاری ، فوق العاده شغل