بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ACT بر تاب آوری مادران داغدیده

زمینه و هدف: یکی از عواملی که بر سلامت روانی و جسمانی مادران داغدیده اثر می گذارد تاب آوری است تاب آوری به فرآیندی پویا گفته می شود که اشخاص در هنگام مواجه با موقعیت سخت و ناگوار یا ضربه های روحی، رفتار انطباقی مثبت از خود نشان می دهند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ACT بر تاب آوری مادران داغدیده شهر دزفول بود. روش پژوهش: نمونه پژوهش حاضر سه مادر بودند که فرزند خود را حداقل در شش ماه گذشته از دست داده اند و دچار تجربه داغدیدگی بودند که به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه است. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ACT در سه مرحله خط پایه، مداخله و پیگیری انجام شد و آزمون شوندگان به پرسش نامه تاب آوری کونور و دیویدسون CD_RIS پاسخ دادند. داده ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا RCI و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاب آوری مادران داغدیده اثربخشی مثبت دارد و باعث افزایش تاب آوری مادران داغدیده شده است و کیفیت زندگی آن ها را بهبود بخشیده است. هم چنین نتایج نشان داد تغییرات پایا است. نتیجه گیری: رویکرد ACT که مبتنی بر پذیرش و تعهد است موجب انعطاف پذیری روان شناختی مادران سوگوار شد. از این رو آن ها دریافتند زندگی با سختی ها و دردهایی همراه است؛ فقدان عزیزان نیز یک سختی اجتناب ناپذیر است. آن ها توانستند با استفاده از شش فرایند رویکرد درمانی ACT و استعاره های این رویکرد که دارای ارتباط درونی و کارکرد اشتراکی اند با زمان حال ارتباط برقرار کنند و آگاهانه و همسو با ارزش ها رفتارهایی در جهت افزایش تاب آوری خود اتخاذ کنند و نسبت به ان ها متعهد باشند.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، داغدیده ، سوگ