پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس راهبردهای تنظیم هیجان، خودپنداره و خودکارآمدی حرفه ای معلمان شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس راهبردهای تنظیم هیجان، خودپنداره و خودکارآمدی حرفه ای معلمان شهر تهران بود. روش انجام این پژوهش از نظر ماهیت م ساله و نوع هدف، کاربردی و از نظر شیوه تحقیق تو صیفی از نوع رگر سیون (پیش بینی) بود و جامعه آماری در این تحقیق کلیه معلمان فعال منطقه ۵ شهر تهران که تعداد ۲۲۳۴ نفر در سال ۹۸-۹۹ شاغل بودند و حجم نمونه تحقیق با توجه به فرمول کوکران ۳۳۱ نفر انتخاب شد و شیوه نمونه گیری نیز به صورت روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی فرم کوتاه، تنظیم هیجان گراتز و رومر ((۲۰۰۴، خودپنداره ی سارا سوت (۱۹۸۱) و خودکارآمدی شغلی بتز و همکاران (۱۹۹۶) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه نرم افزاری spss۲۰ ا ستفاده شد. در بحث آمار تو صیفی با کمک روش های موجود در آن، میانگین و انحراف استاندارد متغیرها، فراوانی و در صد متغیرها ذکر شد و از نمودار ستونی نیز استفاده شد. در بخش آمار استنباطی برای تائید و یا رد فر ضیات پژوهش از آزمون ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که متغییرهای تنظیم هیجان، خودپنداره و خودکارآمدی حرفه ای قادر به پیش بینی کیفیت زندگی معلمان می باشند. با توجه به مقدار Beta خودکارآمدی حرفه ای سهم بیشتری در پیش بینی کیفیت زندگی معلمان دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، تنظیم هیجان ، خودپنداره ، خودکارآمدی حرفه ای